Sjómannadagsblaðið - 08.06.1986, Síða 47

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
45
hún kom sér til hlés við sorpbílinn með kerruna sína á
meðan hann var að gófla í sig góðgætið með brauki og
bramli. Þó kann það líka að hafa verið kuldinn, þvíað
hann var ijandi svalur, auk þess sem hún var kannski
bögglulegri en ella í þessum nýju löggiltu verkalýðsflík-
um afþví hún hafði girt vinnujakkann oní smekkbux-
urnar einsog þær gerðu svo oft í gamla daga einsog við
munum þeir eldri. Það næddi þá síður uppum þær eins-
og gefur að skilja og svo þóttust þær víst ekki útaf eins
luralegar fyrir bragðið, ekki útaf eins kallalegar.
Svo mikið er víst að sem ég sat þarna á strandstaðnum
og beið eftir því með miðstöðina á fullu að komast á
auðan sjó, þá rann það upp fyrir mér að ég hafði séð
bessa konu áður og það ótal ótal sinnum. Og í ótal ótal
útgáfum. Stuttar og langar, mjóar og digrar, ljósar og
dökkar. Ég hafði séð henni bregða fyrir gluggann í Ijósa-
skiptunum á morgnana og séð hana paufast heim í bólið
1 rökkrinu á kvöldin. Ég hafði séð hana hlæjandi og
sveiandi, hjalandi og bölvandi, híra og vingjamlega, illa
°g þvera. Þvíað þama var komin ljóslifandi ein af verka-
konunum sem hann Palli í Bjarnaborg átti svo undur
fagrar minningar um úr verkfallinu norður á Sigló. Lit-
urinn dálítið frábrugðinn satt er það þvíað hann vildi
hafa að þær hefðu verið bláar. En frægasta verkakona
þessa tímabils og ef ekki þessarar aldar var raunar ekki
heldur blá. Kiljan, sem er vanur að fara sínar eigin götur,
hefur það öðruvísi. Hann hefur Sölku sína á mórauðum
buxum þarsem hún gengur í fiskinn hjá Bogesen.
Eina ástarsögu kann ég og hana sanna þarsem sú al-
þýðlega flík sjóstakkurinn skipti sköpum. Ég læt hana
fljóta með að lokum afþví við vorum þarna snöggvast
komin í síldina. Ungum sjómanni í landlegu varð reikað
inná síldarplan einsog gengur að gapa á kvenfólkið eins-
og gengur. Það var orðið áliðið sumars og gekk á með
hryðjum og ein af síldarstúlkunum var hreinlega að leka
niður: henni var svo óbærilega kalt. Hún var svona illa
hlífuð annaðhvort af kjánaskap (ég þarf einhverntíma að
spyrja hana) eða hún hefureinfaldlega ekki haft ráð á því
að kaupa neitt almennilegt utanyfir sig af því þetta voru
hallæristímar. Mér þykir það raunar sennilegra því að ég
þekki hana ekki af rataskap og þaðan af síður af pjatti
eða neinu þvílíku.
Allavega glömruðu svo í henni tennurnar að ég hef
fyrir satt að það hafi næstum yfirgnæft skellina í mótor-
bátunum. Ungi sjómaðurinn gaf sig á tal við hana og sá
strax hvernig hún varástigs og dreif sig niðrí bát og færði
henni stakkinn sinn. Næst þegar þeir voru að Ianda
þarna var hann aftur mættur með stakkinn, sem hún
þáði með þökkum og einsog hún hefði himin höndum
tekið þóað þá væri að vísu komið ljómandi veður og hún
væri satt best að segja að stikna úr hita. Það er nefnilega
svo, að allir ástarleikir, jafnvel þarsem sjóstakkar leika
aðalhlutverkið, eru um leið dálítil refskák.
Síðan endaði þetta auðvitað með trúlofun: það er eins
satt og ég sit héma. Og síðan gengu þau fyrir prestinn og
létu splæsa sig saman, og það er líka eins satt og ég sit
héma.
Og köttur í mýri setti upp stýri og úti er ævintýri.
Úrvalskvikmyndir sem eru á
dagskrá hjá Laugarásbíó í sumar:
(júní, júlí og ágúst)
Munið eftir úrvalsefni okkar á myndböndum á öllum betri leigum frá
CIC Video og fleirum.
Meöal efnis: MASK, BREAKFAST CLUB, FLETCH og fjölskylduefnið
um LASSÍ og LONE RANGER.
Laugarásbíó