Eimreiðin - 01.01.1939, Blaðsíða 96

82
KYNJOFN UNAR STEFNAN
eimreiðiN
sem nú er óðum að skapast, veitir henni til að verða merki-
leg og hamingjusöm kona. — Þegar þessi mannvera kemur
fyrst í barnaskólann, er hún lítill heiðingi, sem veit alt of
lítið um mismun góðs og ills, vegna þess að mamma hennar
mátti svo sjaldan vera að því að fræða hana um nokkuð
þess háttar, sökum vinnu sinnar utan heimilisins eða sökum
þeirra krafna, sem samkvæmislíf bæjarins gerði til tómstunda
hennar. — í skólanuin lærir litla stúlkan dálítið í ýmsum
námsgreinum, en það er hæpið, að hiin læri þar það, sem
mamma hennar átti að kenna henni — en það er að vera
virkilega góð lítil stúlka. — A aldrinum 12—15 ára gleyph'
hún í sig alt, sein hún nær í af leiðarvísum í kynferðismál-
um — og þar er orðið um talsvert auðugan garð að gresja.
— Sumar þessara hóka fræða hana á þvi, að láti hún það
nokkuð dragast að fara að lifa kynferðislífi undir eins og
kynþroski hennar leyfir, þá sé það ekki einasta smánarlega
farið með tímann, heldur .geti hún og teflt heilsu sinni í voða
með svoleiðis háttalagi. — Að afloknu námi í barnaskólan-
um sezt unga stúlkan í Verzlunarskólann eða einhvern ann-
an skóla, til þess að búa sig undir sjálfstætt lífsstarf, því
hún gerir ekkert frekar ráð fyrir — og óskar jafnvel ekki
eftir því — að giftast, að minsta kosti ekki næstu tíu árin. Það
væri að kasta æsku sinni á glæ. — Jafnframt skólanám-
inu hefst nú talsvert yfirgripsmikið verklegt námsskeið í
frjálsum ástum. — Að skólanámi loknu nær söguhetja vor
sér í skrifstofustöðu eða eitthvert annað starf, sem nám henn-
ar hefur stefnt að. Næstu árin lifir hún hreinu ungkarlalífi.
Á daginn vinnur hún á skrifstofunni, og á kvöldin fer hún
á kaffihús og situr þar reykjandi yfir kaffi eða víni fram
undir miðnætti — eða hún ver kvöldinu til stefnumóta. —
Þegar hún fer að nálgast þrítugt, hugsar hún, að ekki sé úr
vegi að reyna hjónahandið. — En nú mætir henni ef til vill
sú hindrun, að margir karlmenn ganga með þá grillu, að mjög
veraldarvanar stúlkur séu ákjósanlegri sem vinkonur en eigin-
konur. — Hún giftist nú samt sem áður — og er meira að
segja svo heppin, að eignast víðsýnan mann, sem dettur ekki
i hug að heimta skilnað, þótt hann komist að því, að frúin
skýzt einstöku sinnum á fund gamals ástvinar, sem hún hef-