Eimreiðin - 01.01.1941, Page 110

96
ÓSÝNILEG ÁHRIFAÖFL
EIMREIÐIN
ekki að vera nenia um stigmun
að ræða á milli áhrifanna, sem
heilbrigðir menn í dáleiðslu
verða fyrir frá dávaldi sínum,
og áhrifanna, sem geðveikir
menn eru undir frá einhverj-
um öflum, sem þeir sjálfir
telja illar verur. Hver veit?“
Hinn dulfróði vinur okkar
lauk ræðu sinni með áminn-
ingu um að greina vel grunn-
hyggni frá djúpýðgi. Um leið
og hann teygði úr sér í sæti
sínu og dreypti á svaladrykk,
sem honum var borinn, mælti
hann á sinn kyrrláta, virðu-
lega og rósama hátt þessum
orðum:
Djúpýðgi og grunnhyggni.
„Það ríður á að brjóta sann-
indi þau, sem við höfum verið
að ræða um, vandlega til
mergjar. Við verðum að vera
þolgóðir í leitinni og minnast
þess, að þolgæði er sigursælt.
Sveppar spretta oft upp á einni
nóttu og verða örverpi og
deyja því nær samstundis. Svo
er um alla yfirborðsþeldiingu.
En tréð getur verið mörg ár
og jafnvel heilar aldir að vaxa,
og rætur þess liggja djúpt, og
greinar þess eru víðfeðmar og
voldugar. Svo er um alla djúp-
ýðgi. Leggið alúð og rækt við
tré þekkingarinnar. Sníðið af,
vökvið og gætið þess vandlega,
að hvergi komist að hrörnun.
Ávextirnir munu ekki láta á
sér standa, svo sem hæfileik-
inn til fjarhrifa og skyggni.
Orka og þelcking í vexti.
Öruggasta leiðin til andlegs
vaxtar er að leita ætíð að því
bezta í öðrum mönnum. Hjarta
þeirra og hugur verður þá far-
vegur fyrir hið góða. Karl
eða kona, sem gædd eru segul-
orku hins æðra lífs, þurfa ekki
annað en taka í hönd þina til
þess, að eldur hugrekkis og
hamingju læsi sig um hverja
taug likama þíns. Þær sveiflur
samræmis, sem streyma frá
slíkum verum, flytja þér ham-
ingju, öryggi og hreysti, ef þú
getur veitt þeim viðtöku. Of-
urmagn þess persónuleika,
sem sífellt er í vexti að and-
legri orku og þekkingu, á sér
engin takmörk. Það er þessi
vöxtur persónuleikans, sem
ræður úrslitum á öllum svið-
um jarðlífsins. Hvað er það,
sem skilur á milli snillingsins
á leiksviðinu og fúskarans, svo
að tekið sé dæmi? Sá fyrri er
allur í því með lifi og sál,
sem hann segir og gerir. Sá
siðari étur eftir öðrum eins
og páfagaukur. Sá fyrri er per-
sónuleiki í vexti. Sá síðari er
aðeins vélhrúða eða mann-
gervingur.