Eimreiðin - 01.01.1941, Síða 130

116
IUTSJÁ
EIMREIÐIN
maður, en ekki lialdinn neinni
drápsfýsn. Auk þess leynir sér ekki,
að höfundur er skilningsgóður á
háttu og liugsun íbúa þessa fjar-
læga lands, þessa ævintýraheims i
hugum olckar Vestur-Evrópuinanna.
Frásögnin her alls staðar vitni um
samúð með Indverjum, og hún er
livarvetna gersamlega laus við gikks-
hátt ]>ess, er telur sig sjálfan æðst-
an. Mér finnst efni bókarinnar allt
lieillandi og sums staðar bráð-
skemmtilegt, eins og t. d. kaflinn:
„Á Andamancyjum“ og raunar
fleiri.
I 'ýðing Ársæls Árnasonar er við-
ast lipur og virðist nákvæm. Smá-
köfluin nokkrum hefur verið sleppt
úr frumritiuu. Að minum dómi er
]>að að skaðlitlu fyrir ]>essa islenzku
útgáfu. Ekki kann ég vel við að
segja, að gróður gangi vfir í annan
gróður (bls. 69). I>á hygg ég, að ann-
aðhvort sé um hugsanavillu að ræða
lijá liöfundi eða skakkt sé þýtt á
bls. 174. Þar stendur, að „vafnings-
jurtir“ vaxi sem snikjudýr á stofn-
um stóru trjánna. Nokkrar prcnt-
villur eru í bókinni. En þetta eru
smámunir. Bókin er skemmtileg.
Hún er fengur, einkum ungum
mönnuin. Jóhannes Áskelsson.
Sigvaldi S. Kaldalóns: Sex söngv-
ar fgrir einsöng með píanóundir-
leik.
Sigvaldi Kaldalóns getur nú litið
yfir langan starfsferil á sviði is-
lenzkra tónlagasmiða. Fyrsta söng-
lagaliefti lians kom út árið 1916.
Voru það „Sjö sönglög", gefin út
af Sigurði Þórðarsyni á Laugahóli.
í þessu fyrsta hefti voru fjögur
lög, sem nálega hvert manns-
barn lærði strax, „Þú, eina hjartans
yndið mitt“, „Sofðu, sofðu, góði“,
„Á Sprengisandi" og „Draumur
hjarðsveinsins". Síðan hefur liver
útgáfan rekið aðra, og munu fyrstu
heftin nú með öllu ófáanleg, og er
það mjög bagalegt. Væri óskandi,
að liafinn yrði undirbúningur að
lieildarútgáfu á tónsmiðum Sigvalda,
sem birzt gæti á næsta stórafmæli
hans að tiu árum liðnum, í síðasta
lagi.
Þegar rennt er auguin yfir þró-
unarbraut Sigvalda i tónsmiðuin
lians, virðist svo sem leiðin sé furð-
anlega hein og samfelld frá uphafi.
Hann virðist aldrei liafa verið i vafa
um, livar hann gat fundið sjálfan
sig, efasemdirnar liafa ekki ásótt
liann og torveldað honum fram-
sóknina. Hann hefur alltaf sungið
eins og honum hjó i brjósti og látið
lagsmekk sinn ráða. Af hjartans
einlægni og liispursleysi hefur liann
mótað laglínur sínar og fyrst og
fremst liugsað um að gera þær söng-
hæfar til þess að geta lagt þær
hverjum manni í munn. Þetta lief-
ur og valdið þvi, að Sigvaldi er nú
einn viðsungnasti höfundur Islands.
Afköst Sigvalda eru furðumikil,
þegar tekið er tillit til allra að-
stæðna lians. Erilssamt liéraðs-
læknisstarf mn 25 ára skeið liefur
oft krafizt krafta lians óskiptra og
gefið lionum litið tóm til tónlistar-
iðkana, en þrátt fyrir ]>að munu lög
lians nú þegar fylla hundraðið. Á
sextugsafmæli Sigvalda i vetur, þ.
13. jan., kom út sönglagahefti það
eftir liann með sex lögum fyrir ein-
söng með píanóundirlcik, sein hér
er gert að umtalsefni. Fyrsta
lagið er samið við hið söngþyrsta
ljóð Grims Thomsens, „Huldur",
sem krefst ákaflega mikillar litauðgi