Eimreiðin - 01.04.1944, Qupperneq 18

82
eimreiðin
Fyrslu viðhorf mín
fil lífs og lisiar.
Eftir EINAR JÓNSSOIS' myndhöggvara
Hvað' var ()að sem fireip mig föstustum tökum á fyrstu æsku
árum mínum? Ég man, að ég bar í brjósti sterka þrá til ein
livers æðra og bafði þá þegar mikið yndi af að hugleiða það'
sem liðið var. Það var eins og ég befði ekki veitt dýrð augn£
bliksins eftirtekt, fyrr en það var frambjá farið. Eða sá ég eitt
bvað af dýrð þessari í fortíðar- og framtíðardraumum, meðan
ég var ekki svo þroskaður að finna Jiana í augnablikinu, og tók
ég þá fvrst eftir því, að það veitti mér sælu, er ég gaf því nánari
gætur?
Ég veit ekki, livort það var þessi tilfinning eða eittlivað lienn*
skylt, er síðar gerði vart við sig sem trú og kærleiki til andlegs
eða yfirjarðnesks lífs, jafnframt því sem mér óx áköf ást til alls5er
mér virtist fagurt að einhverju leyti. Eitt form þótti mér vænsl
um, ef ég gat komið því inn í einhverja lieild, þótt umbverfið
væri mér annars lítils virði. Þetta form var kúlan, bnötturnnn
hið bringmyndaða líkan. Væri form þetta t. d. meðal leikfang*1
minna, þá helgaðist umhverfið allt af þessu eina formi, svo
ég gat sætt mig við alla hina heildina, sem ég liafði sanieina
um það. Kúluformið varð að einskonar lielgum miðdepli un'-
bverfisins, þó því aðeins, að á því væri ekki hinn minnsti vai
kantur, sem á nokkurn bátt gæti ruglað liringsins lifandi l"111’
en á það var ég furðu glöggur. lír draumum mundi ég, að * ■-
bafði í liendi minni slíka kúlu með fögrum regnbogalit""u
Vaknaði ég þá stundum með krepptan hnefann, sökum þess a
ég vildi ekki tapa dýrgripnum, er ég fann hann, vegna vaxan
dagvitundar minnar, verða að engu í lófa mínum.
Líkingu með ýmsu útliti margskonar lífsfornta — andlit""1
og viðmóti annarra — leit ég í bernskunnar iðandi blæ með °
um hennar margvíslegu myndum, í rákum og rúnum náttúrun"
ar, sem tóku á sig annarlegan svip fyrir hugarsjónum mín""1
að
»ð