Eimreiðin - 01.04.1944, Side 81

eimreiðin
UM PÁL ÓLAFSSON SKÁLD
145
verzlun, enda voru flestir beztu reiðhestar á IJt-Héraði frá hon-
unx koinnir.
Þess er áður getið, að Páll gaf sig lítið að pólitík. Þó vann
hann oft talsvert að þingkosningum. Mun þar liafa vahlið mestu,
;,ð þingntannsefnið — sem oft var í fjarlægð — vissi um vin-
sæhlir hans heima fyrir og leitaði því liðveizlu hans. Þessi mál
sotti liann oft með kappi og varð lionuin til óvinsælda. Svo fór,
þá er Arnljótur Ólafsson náði kosningu í Norður-Múlasýslu 1879.
Páll fylgdi Arnljóti og flestir Ot-Héraðsmenn og Vopnfirðingar,
Upp-Héraðsmenn og flestir Jökuldælingar voru andstæðingar. Út
af þessu spunnust harðvítugar blaðadeilur, frá þeim Þorvaldi
Presti Ásgeirssyni og Þorvarði lækni Kjerúlf, móti Páli. Höfðu
þeir þ ó báðir verið. vinir hans áður. Eftir það greri aldrei um
heilt milli Páls og Upp-Héraðsmanna, enda varð þá margt fleira
til sundurþykkju, einkum kveðlingar Páls, sem voru særandi
um of.
Ég get ekki skilið svo við þetta efni, að ég minnist ekki á hag-
tttælskuna, þótt hún sé öllum kunnug. Hún var Páli svo eigin-
leg, að liann mun varla liafa vitað af, fyrr en hann var farinn
að tala í hendingum, þegar hann var í vinaíiópi. En í fjölmenni
°g meðal ókunnugra fékkst hann ekki til að fara nieð kvæði
Sln- Það var því sannmæli, sem hann kvað eitt sinn fyrir löngu:
«Kveð ég niér til hugarhægðar, en hvorki mér til lofs né frægð-
ar,u Hann var svo dulur á kvæði sín lengi frain eftir áruin, að
oiikið af þeim hefði eflaust týnzt, ef Jón hróðir minn hefði
ekki verið á varðbergi að tína þau saman. Jón var einn af trygg-
UstU vinum Páls og vann oft hjá lionum við skriftir; og að end-
Ul8u hreinskrifaði hann allt safnið og bjó það að nokkru leyti
l,ndir prentun. Þó mun varla meira en helmingur af því safni
'era kominn á prent enn.
Þeir voru mjög samrýmdir faðir minn (þ. e. Jón í Hlíðarhús-
1,111 og síöar í Bakkagerði) og Páll, eins og sjá /uá af kvæðum
I áls. Þeir voru í mörgu líkir. Báðir gleðimenn og þótti gott
fá sér hressingu. Báðir hestamenn og báðir glímumenn. Og
Éeira var líkt með þeim. Páll fékk föður minn oft með sér
1 ferðalög — og víst stundum að óþörfu — eða svo sýndist móð-
llr minni, ef ég man rétt. Margar ferliendur urðu til í þeim
lerðuni, sem ekki urðu langlífar, en nokkrar eru til enn. Einu
10