Eimreiðin - 01.10.1946, Qupperneq 45

EIMREIÐIN SKÓLAHÁTÍÐIN FYRIR RÚMUM 50 ÁRUM
269
lmi’ skilrúmið úr salnum og skreyta hann eftir beztu
^öngum, setja bekki með veggjum, næga lampa á bentuga staði
°í? allt eftir þessu. Þetta var danssalurinn.
Ein kennslu8tofan var valin fyrir kvennabúr, þar voru skóla-
°r ln 8ett í annan endann eða borin út, snagar og speglar á
VeggÚ skjólur í horn, þvottaborð og bandklæði á liagk væma staði,
eg skyldi vísa meyjunum inn í þennan sal fyrst, er þær kæmu.
Litlaloftinu var komið fyrir smáborðum og stólum, manntöflum,
8pilum og slíku, banda „rallistunum“, en Langaloftið var útbúið
gem matsalur. Þar var skipað langborðum og baklausum bekkjum,
en veggir fánum prýddir. I fjórða lagi þurfti að leggja drög fyrir
.*llr smurt brauð og öl frá lióteli eða einhverri konu, sem taka
'' 1 a<^ 8er að útbúa þetta og framreiða á tilsettum tíma. Enn-
^remur var að ákveða, livaða höfðingjum skyldi bjóða, svo sem
nnurum, stiftyfirvöldum og öðru stórmenni, og framkvæma
etta eftir kúnstarinnar reglum. Svo var að tilnefna ræðumenn og
h 1 ^>a V1'sa5 lialda skyldi ákveðnar ræður, sem síðar getur.
tluiu i apríl rann upp —- vanalega fagur og brosbýr eins og
a^‘" eiga að vera, frí í skólanum, og nú varð að láta liendur
1 a iraiu úr ernium við að skipa öllu sem bezt og liaganlegast.
ilraustar bendur þrifu borð og bekki, rúm og rekkjuklæði,
só , U^u a sinn gtað. Skilrúmið milli sjötta bekkjar og salsins
aS r 1St ^llrtu a svipstundu, og margir þjónustusamir andar unnu
reiugerningu undir stjórn „fröken Sinnep“, svo var brein-
b~nan nefnd, og veit ég ekki, livað bún liét réttu nafni, en
aj °^lr ilennar liafði þetta viðurnefni, og það færðist yfir á bana
Q r 1 <UISa' Eorðum, bekkjum og stólum var raðað, veggir skreyttir
var ' Lonunginum liengd upp á virðulegan stað. Hreinsað
p 11 Lringum skólann, því livergi mátti sjá blett né lirukku.
Sk'l ' |IUí Sl varð liver og einn að búa sig sem bezt hann mátti.
L dr voru kannske skakkir, þá varð að fara til Lárusar og fá
1 Pvi, liann var vís að láta bursta þá og snyrta um leið.
. „Vers 8taðar var kona, sem þjónaði manni fyrir tvær krónur
vo UlnU^i’ ^1,111 geynnli sparifötin —- dökk jakkaföt, sem auðvitað
siir Þe@ar UPP í eiri bekkinn kom. Svo var að baða
v : Vk'61101^11 ^V° S1® einliversstaðar úr köldu vatni, á öðru
]{{jg 1 Vo^’ iara í hrein nærföt, máske reyna að raka sig, þótt
æn a'^ raka og hnífurinn bitlaus —- enginn rakari var þá liér