Eimreiðin - 01.10.1946, Qupperneq 75

eimreiðin
AUSTFIRZKAR SAGNIR III
299
Eins og fyrr var getið, var Guðmundur Þorfinsson frá Ormars-
stöðuni einn af leitarmönnum Guðrúnar veturinn sem liún varð
úti.
Haustið, sem bein hennar fundust, var Guðmundur hjá mér
við ýmiskonar steinsteypuvinnu, svo sem að steypa gólf og flór í
fjósið, baðker og sigpall í fjárliús o. fl. Við umtalið, sem varð
um fund beina Guðrúnar, sagði Guðmundur eftirfarandi draum
sinn með tillieyrandi skýringu:
„Leitin var byrjuð að norðan og gengið fyrst suður lieiðina eins
langt og líkindi þóttu að með þyrfti. Ég var í leitinni látinn fara
inn vestan í Miðheiðarliálsi; sá ég yfir allbreitt svæði, einkum
vestur frá mér, þótt að engu lialdi kæmi. Nóttina eftir að ég kom
úr leitinni, vitraðist Guðrún mér í draumi og ávarpaði mig þess-
um orðum: „Bezt sá ég þig, Guðmundur, af leitarmönnunum“. —
Svo áhrifamikil var vitranin á draumvitund mína, að ég vaknaði
og settist upp í rúminu. En þá var þar ekkert að lieyra né sjá,
enda líka niðamyrkur í lierberginu“.
Vestan á Miðheiðarhálsi, á þeim slóðum, sem Guðmundur gekk
í leitinni, var það, sem fundust bein Guðrúnar.
Diaummaður.
Frásögn Björns Jónssonar jrá Hámundarstöfium.
[Margar sagnir eru um Jrað, að fornu og nýju, aff einstakir menn liafi
haft drauinntann eiVa draumkonu, en ekki ýkjantargar slíkar sagnir ltafa veriiV
skráðar. ÞaiV hefur að jafnaði fylgt sögnutn þessum, að draumgjafinn hafi
urðið dreyntandanum til ávinnings eða gagnsemi einliverskonar. Einnig er það
alntæh, að hvorki mátti dreyntandinn segja dramnana, né breyta út af ráðum
draumgjafans eða hendingum, til þess að hann héldi draumgjafa sínum. Allt
l>etta staðfestist í frásögn Björns hónda Jónssonar frá Hámundarstöðum, sem
hér fer á eftir. — H. St.].
Ég liafði vanizt nokkuð sjómennsku, þegar ég vorið 1895 kevpti
hálfa Hámundarstaði í Vopnafirði á móti Sveinbirni liálfhróðnr
Juínum. Ég liafði þá róið þrjár vertíðir (1888—1891) á útvegi
Sveins Guðmundssonar á Sveinsstöðum í Kaplaskjóli á Seltiarn-
arnesi, móðurbróður mínum, og verið formaður í tvær vertíðir
hjá Guðmundi hróður mínum á Skálanesi við Seyðisfjörð. Aldrei
hafði ég til þessa liaft draumafar, sem orð sé á berandi.