Eimreiðin - 01.04.1948, Qupperneq 19

BIÐILSKOMAN
99
eimreiðin
'Kr— ■■ •
Litli maðurinn hrökk við og reis snögglega á fætur. Hann varð
að halla höfðinu aftur til að sjá framan í liana.
„Komdu sæ]“, sagði hann og heilsaði með handabandi.
„Komdu sæll, Jón“, svaraði hún og naut hins þétta og sterka
lófataks.
„Gætirðu gengið með mér út fyrir bæjarvegginn? Ég þarf að
tala við þig undir fjögur atigu“, sagði Jón. Honum leið alltaf
kálfilla í stofum annarra, og einkum þeim, sem voru stærri en
hans eigin.
„Já, þó það væri nú“. Andlit Guddu var allt eitt bros. Hún
beygði sig niður og tók lambskinnsliettuna upp.
„Er þetta ekki húfan mannsins?“ spurði hún hæversklega.
Þau fylgdust að út á hlaðvarpann, hún á undan. Öðru hvoru
íeit hún við. Hún var ekki alveg viss um, hvar nema skyldi staðar.
Einnig Jón leit dálítið órólega í kringum sig. Þama kom Sig-
Urður fjármaður skálmandi upp túnið. Þeir höfðu eiginlega aldrei
verið neinir vinir.
„Geturðu komið með mér bak við hólinn?“ spurði Jón.
„Já, þó það væri nú“. Það gerði svo sem ekkert, þó að Sigurður
að hún væri í för með karlmanni.
Loks, þegar þau vom vel í hvarfi við bæinn, námu þau staðar.
Jón sleit upp grasstrá, stakk því upp í sig og tuggði. Svo skvrpti
bann, ræskti sig og tók til máls:
„Ég veit ekki, livort þú hefur heyrt, að fjártala mín hefur
aukizt á þessu ári. Þær eru nú tuttugu og fjórar, ærnar, auk þess
hef ég auðvitað kúna áfram hér eftir sem hingað til — og gamli
verðlaunahrúturinn er ekki af baki dottinn ennþá, eins og þér
U*un kunnugt. Ég hélt þess vegna, að sá tími væri kominn, að
®g gæti farið að hugsa til að gifta mig. En ég hef alltaf borið virð-
lngu fyrir kvenkyninu, og mér hefur aldrei komið til hugar að
biðja niér konu, bara til þess að láta liana þræla. Hugur minn
hefur heldur aldrei verið á reiki frá einni til annarrar, eins og
hjá sumum. 1 átta ár hefur þú staðið fyrir hugskotssjónum mín-
Uln, Gudda. Nú spyr ég þig, hvort þú viljir gerast húsfrevja á
heimili mínu — það er auðvitað óþarft að geta þess, að þá verða
allir gripirnir þínir sem rnínir; og ég vil bara bæta því við, að
þó að kringumstæðumár á mínu heimili séu ekki eins góðar og
®Ums staðar annars staðar, þá er þó nóg til af uppkveikju, og