Eimreiðin - 01.04.1948, Page 39

eimreiðin
LÍFGRÖS OG GRÆÐIJURTIR
119
fjölbreytni næringarefna lauksins og bakteríueyðandi verkanir
kans. Rússneskur vísindamaður, B. Tokin, prófessor við náttúru-
vísindastofnun háskólans í Tomsk, hefur sýnt fram á með til-
raunum, að laukur drepur á svipstundu streptókokka, taugaveikis-
bakteríur og fjölda annarra baktería. Þetta kemur mjög vel lieim
við þann sið, sem tíðkast hefur stundum meðal alþýðu hér á
landi, er farsóttir gengu. Menn vörðu sig gegn smitun með því að
éta lauk — og þótti mörgum vel gefast.
Meðal þeirra jurta, sem lífgrasafræðingar (herbalistar) telja
mjög heilsusamlegar og líklegar til að lengja líf manna, eru
nokkrar tegundir af sveipjurtaættinni, svo sein hvönnin. En þó
er það einkum hydrocotyZe-tegundin, sem af ber í þessu efni.
Sagt er að kínverski lífgrasafræðingurinn Chang Ling Yun, sem
á að hafa orðið um 263 ára, er hann lézt í Peking, þó ekki
nr elli, heldur af slysförum árið 1933, hafi drukkið seyðið af
hydrocoíyZe-jurtum og átt því að þakka hve heilsuhraustur liann
var og hve háum aldri hann náði. Hér á landi vex a. m. k. ein
jurt þessarar tegundar, vatnsnaflinn (Hydrocotyle vulgaris), en
ekki er mér kunnugt um hvort nokkrir liafa reynt lífgefandi kraft
þeirrar jurtar á sjálfum sér eða öðrum. Jurt þessi er fremur
sjaldgæf hér á landi, nema á Suður- og Suðvesturlandi, þar sem
hún vex víða í laugavætum.
Önnur jurt sömu tegundar er Hydrocotyle asiatica, sem ind-
Verski vitringurinn Nanddo Narian á að hafa sagt um, að kæmi
i veg fyrir sjúkdóma og hrömun. Sjálfur varð Narian 107 ára.
Menier, prófessor við Parísarháskólann, rannsakaði jurt þessa
visindalega og fann, að blöð hennar hafa að geyma orkugefandi
efni, sem hafa áhrif á starfsemi heilans, ennfremur G-vitamín.
Sé stór skammtur tekinn inn af þessari jurt, verkar liann eins
°g svefnlyf.
I nýútkominni bók, Elixirs of Life, eftir frú C. F. Leyel, meðlim
Franska akademísins og Konunglegu brezku stofnunarinnarf Royal
Institute), er rætt um lífsmagn og græðimátt jurtanna. Bókin
er tileinkuð Sir Ernest Wallis Budge, M. A., Litt. D. frá Oxford og
Cambridge, sem var einn af fyrstu forstjómm Félags enskra líf-
grasafræðinga (Society of Herbalists). 1 formála kemst höf. meðal
annars að orði á þessa leið:
„Við erum orðin svo vön við að álíta kjöt aðalfæðu vora, að