Eimreiðin - 01.07.1953, Blaðsíða 73

ElMREIBIN
KYNGLÆPIR
225
ann; „Ég ve;t ekki, hvers vegna ég framdi ódæðið. Eitthvað
^ýtur að hafa gert mig óðan.“
Þetta voru nú aðeins tvö dæmi kynferðisafbrota úr tveim borg-
Urn- Lögregluskýrslur Chicago- og Joliet-borga sýna engan veginn
skf'ma útkomu að því er kynferðisafbrot snertir, og sem betur fer
fy!gja ekki morðtilraunir öllum slíkum afbrotum.
n.
Skugginn af kynglæpamönnunum getur fallið á hvert heimili
sem er í landinu, þegar minnst varir. Litla stúlkan, sem þú last
nrn í blöðunum um daginn, að ginnt hefði verið á sætindum af
°kunnum manni, gat alveg eins verið barnið þitt. Laglega, ljós-
hserða stúlkan, sem varð að skipta þrisvar sinnum um sæti í
kvikmyndahúsinu um daginn, „af því að einhver maður var svo
aleitinn“, gat alveg eins verið dóttir þín. Því það máttu vita, að
kynglæpamaðurinn er ekki alltaf í einhverri annarri borg eða
bygg5 en þar sem þú átt heima — bömin, sem hann hefur saurg-
að með snertingu sinni, eru ekki alltaf annarra böm. Kynglæpa-
maðurinn getur á þessari stundu verið að læðast um í grennd
)'ið heimili þitt. Þú hefur mætt honum á götunni, rekizt á hann
1 búðunum, setið næst honum í strætisvögnunum. Og örvæntingin
°g sorgin, sem heltók foreldra Súzönnu litlu Degnau, getur alveg
eins skollið á þér.
Það er engin furða, þó að fólk verði æst og miður sín af reiði
v*ð að lesa fyrirsagnir blaðanna um kynglæpi. En þeir eru annað
°g meira en samsafn slíkra fyrirsagna. Þeir eru geigvænlegur
veruleiki, hryllilegir, óendanlega sorglegir atburðir, sem alltaf geta
gerzt. Þeir ættu ekki eingöngu að fylla fólk réttlátri reiði —
heldur breyta þeirri réttlátu reiði í einbeittan vilja til að berjast
§egn svívirðingunni, unz örugg ráð gegn henni eru fundin.
Því það eru til ráð gegn henni. En áður en þau koma að haldi,
Verður að endurskoða frá rótum allt viðhorf til kynglæpa og þeirra,
Sem þá fremja.
Lögreglustjóri einn í Boston lýsti þessu viðhorfi eitt sinn blátt
aínam þannig:
..Daemdir kynglæpamenn og kynvillingar em óvelkomnastir allra
afbrotamanna í fangelsum landsins. Fangelsayfirvöldin vilja helzt
J°sna eins fljótt og unnt er við þá aftur. Því hvað er yfirleitt hægt
að gera við þessa afbrotamenn, þegar allt kemur til alls? Lögin,
Sem um þá gilda, eru úrelt, betrunaraðferðimar gagnslausar.
Gsezlumennimir reyna að losna við þá sem fyrst gegn loforði
15