Eimreiðin - 01.07.1953, Blaðsíða 35

Öiendui maiíueilu-ungi.
litli smáfugls-ungi, sem lékst viö mínar dyr
°S Ijúfa hreiöriö yfirgafst nokkrum dögum fyr,
nú kaldur ertu og stiröur, meö freöna, granna fœtur,
1 frostnyröingi heltekinn grimmrar júlí-nœtur.
I veggjarholu gróinni bernsku-ból þitt var,
Urn barnfóstriö aÖ rœkja sér mamman gjöröi far.
úó grönn hún vceri og lítil, hún föng í búiö færöi,
af fórnarlund og kœrleika munna sex þar nœröi.
úá kát og lífsglöö börnin hún komast sá á legg,
úún kunni sér ei læti né mundi þraut og hregg,
en hugöi senn til feröar meÖ hópinn kvika, fleyga,
1 hlýrri álfu suörœnni vetrardvöl aÖ eiga.
&á oft, sem Drottinn elskar, hann unga kallar braut
hl ylríkari heima, frá striti, mœöu og þraut:
I fyrsta hreti lífs þíns til foldar ertu hniginn,
°S fram úr dauÖans húmi þín létta sál er stigin.
Þá sumar undan hopar og nótt af norÖri fer,
til nœsta sumars kynslóÖ þín engum skemmtir hér.
En kannske, litli vinur, þú kvakar mér viö eyra,
há kvittur ég viö jarÖlífið skynja hér ei fleira?
Guðmundur Þorsteinsson frá Lundi.