Eimreiðin - 01.01.1955, Qupperneq 43

Meira um Stabat mater,
I grein minni um Stabat mater dolorosa, í Afmæliskveðju
fil Alexanders Jóhannessonar 15. júlí 1953, get ég þess, sem
rett er, að Stefán Ölafsson noti háttinn dálítið stýfðan, hæði í
hýðingu sinni á frumkvæðinu „Tignust mey og móðir að Kristi“
(St. Ól. Kvæði, II, 176—78) og í gamanvísunum um Gvend
snikkara: „Gvendur hér um hafnar stræti“ (St. Ól. I, 75—78).
^essi stýfði háttur er svo:
Tignust mey og móðir að Kristi Hættur treginn hjartað nísti,
margtáruð við krossinn gisti hugurinn ekki spádóm missti
sms einkasonar í ásýnd þjóns. af sverði Simeons.
En síðan hef ég fundið, að Stefán notar háttinn réttan og
°stýfðan í einu kvæða sinna (ef það er rétt eignað honum).
í’etta eru Reiðvísur II í I, 369:
Ekki er stundin lengi að liða, má þar við sú málsgrein hlýða,
latir oft við ferðum kvíða, mun hann seint úr hlaðinu riða
soltinn úti svengist jór; sem sporann snemma spenna fór.
Kvæði þetta er gefið út eftir mörgum handritum, skráðum í
utgáfunni, og segir við eitt þeirra: „tJr kveri frá Espihóli, og
er þar eignað Sr. Steph. Ól. s.“. Ég hef því miður ekki vit á að
ttieta vitnisburð þeirra, en heldur þykir mér deyfðarbragð að
skáldskapnum á kvæðinu, t. d. í þessari vísu:
hað mun gleðja selskaps sveina, áfram stika braut svo beina,
syngja, drekka og hesta reyna, bera þó ei kvíðu neina.
riðast á og ræða glatt, Þenkirðu ei að það sé satt.
Annan eins hortitt og síðasta vísuorðið hér finn ég ekki í
eðrurn hestavisum Stefáns, en auðvitað geta skáld dottað. Samt
v®ri gaman, ef menn, sem rannsakað hafa eða rannsaka munu
handritin að kvæðum Stefáns, vildu athuga með hve miklum
handrita-líkum honum er eignað þetta kvæði.
Hér má og geta þess, að ég hef fundið háttinn á latínu í
Broti af tíðasöng hins heilaga Hallvarðar, prentað eftir AM