Eimreiðin - 01.07.1956, Qupperneq 43

SVARTA REGLAN
195
a orrustuhóli íslenzkra þjóðmála, að upp á hann rnegi margur
niaðurinn alls ekki stíga £æti sínum, án þess að í honum
sortni tungan.
Og hversu er svo ástatt meðal þeirra almennu kjósenda,
sem þannig eru að skynsemi og skapgerð, að þeir ha£a skil-
>'rði til að mynda sér skoðun og fylgja henni?
Með tilliti til þess, sem hér er fjallað um, mundi mega
skipta þeim í þrjá flokka. í einum þeirra eru menn, sem
óháðir moldviðri blekkinga og ósanninda hafa valið sér þá
leið á sviði stjómmálanna, sem skynsemi þeirra og að nokkru
skapferli og lífsaðstaða hefur vísað þeim. Þá könnumst við
allir við hóp af mönnum, sem svo hefur sortnað fyrir augum
a vettvangi þjóðmálanna, að þeir vilja þar helzt ekki nærri
koma, greiða sumir alls ekki atkvæði við kosningar, en aðrir
ttteð hangandi hendi og þá helzt með tilliti til einstakra mála
eða manna, sem þeim virðast að skömminni skástir í svip-
En loks er svo ærinn fjöldi, ýkjulaust þúsundir kjósenda,
sem smátt og smátt hafa sefjazt og þar með blindazt af iðkun
stjórnmálaforystunnar á hinni svörtu reglu, hafa tamið sér
af slíkri kostgæfni fylgi við sinn flokk, að þeir verja í líf og
blóð allar hans gerðir og trúa hverju orði, sem málgagn hans
iiytur um hvers konar mál. Þar með eru þeir orðnir gersam-
iega rökheldir, og svo er þá með öllu vonlaust að sannfæra
þessa menn um neitt, sem brýtur í bág við boð eða bann
fiokksins, nema eitthvað alveg sérstakt komi til — og þá helzt
Persónulegs eðlis. Mundum við svo ekki vera komnir nokkuð
langt frá því, að það meirihlutavald, sem ríkir þessa eða hina
stundina, sé til orðið fyrir skynsamlega athugun kjósendanna
a stefnu flokka, gangi og úrslitum mála og gerðum ríkisstjórn-
ar °g þingfulltrúa?
Hvort mundi, þegar svona er komið, „meiningunni fylgt
fram“ á heillavænlegan hátt fyrir þjóðina - menningu henn-
ar- frelsi hennar? Ég hygg, að svar þeirra, sem yfirvega málið
af >»heilbrigðri skynsemi og þjóðhollustu", svari þessari spurn-
lngu neitandi. Þegar ástandið er orðið þannig, að höfundar
stjórnmálagreina og stjórnmálafrétta og forystumenn, sem
tala til þjóðarinnar á mannfundum, fara með blekkingar,
stýfa sannleikann og láta sér jafnvel ekki fyrir brjósti brenna