Eimreiðin - 01.07.1956, Blaðsíða 83

ERLENDAR BÓKAFREGN1R
235
skolum aff koma bola um borff í
bátinn, og brottför drengsins
verður að nokkru hliðstæð, en þar
eru erfiðleikarnir sálrænir. Aðstand-
endur hans eiga í hinni mestu bar-
attu við tilfinningar sínar. Angist
þeirra og sálarkvöl brýzt út í reiði
°g rifrildi. Drengurinn trúir því,
að verið sé að senda liann á brott
1 klausturskólann til þess að fækka
þeim munnum, sem metta þarf. í
augurn höfundarins, sem hefur
heldur illan bifur á kirkjunni,
verða örlög drengsins lítið betri en
bins skyni skroppna uxa.
O’Flaherty fjallar mikið um
dýrseðlið í manninum, en þar með
er ekki sagt, að dýrið sé maður.
FRAKKAND:
Frakkinn René Gltar er mikiil
niaður vexti, og ef dæma skal eft-
lr þeim geysimiklu vinsældum, sem
bann nú virðist eiga að fagna sem
skáld í heimalandi sínu, má ætla,
»S hann beri höfuð og herðar yfir
samtíðarmenn sína á sviði ljóð-
hstarinnar. Hinn kunni rithöf-
undur, Albert Camus, á að hafa
sagt um Char: „Hann er hið mikla
skáld, sent við höfum allir verið
aS bíða eftir."
l'yrsta ljóðabók Chars kom út ár-
*» 1929, er hann var 22 ára gam-
aH» og seldust aðeins 26 eintök af
benni. Árið 1946 kom út bók eftir
^har, sem hann nefndi Hypnos
(Svefnguðinn). Þetta er dagbók í
bjóðum, og er mestur hluti liennar
'rásaga af reynslu Chars úr síð-
Ustu lieimsstyrjöld. Þá var hann
loringi skæruliðasveitar í and-
stóðuhreyfingu Frakka og gat sér
hinn mesta orðstír. Þegar bók þessi
boni út, verkaði hún á Frakka sem
svalardrykkur á sárþyrstan mann.
Nú er bók þessi nýkomin út í enskri
þýðingu, og virðast gagnrýnendur
austan hafs og vestan sammála um,
að þýðingin á þessum ljóðum, sem
flest eru órímuð, liafi tckizt með
afbrigðum vel, svo nú geta þeir,
sem lesa ensku og eins og ég kunna
frönsku aðeins af Berlitz og
Linguaphone, notið hins hressandi
víns René Chars.
Char tilbiður náttúruná — og
hann gerir stráin, sem „særa“
jörðina, að táknrænni mynd af á-
standi nútímamannsins.
Frakkland, sem skapaði skáld úr
hetjunni, hefur gert lietju úr
skáldinu, því að fá ljóðskáld hafa
notið slíkrar Iiylli í lifanda lífi þar
í landi, og er þá niikið sagt.
Um vinsældir Ghars í heimalandi
sínu komst einn bandarískur gagn-
rýnandi m. a. svo að orði:
„I þeim heiðri, sent Frakkland
hefur sýnt René Char. felst mik-
ill lærdómur bæði fyrir Bandarík-
in og Bretland. Af tveimur mestu
ljóðskáldum Bandaríkjanna er
annar útlægur, en hinum er haldið
á vitlausraspítala. (Á hann þar við
þá T. S. Eliot og Ezra Pound). Um
Bretland er það að segja, að í
hinni tötralegu hetjuhöll West-
minster Abbey hvíla nú mörg
skáld, sem eru jafn mikil eða
meiri en Cliar, en skáld Breta
verða að vera ótvírætt dauð og
komin undir græna torfu, áður en
þau liljóta verðskuldaða viður-
kenningu.”
Lesandinn getur gert sér í hug-
arlund, að gagnrýnandinn minnist
þarna með beiskju snillingsins
Dylan Thornas, sem aldrei naut
verðskuldaðrar viðurkenningar,
fyrr en hann var látinn, ungur að
árum. Þórður Einarsson.