Eimreiðin - 01.05.1962, Qupperneq 11

EIMREIÐIN
99
arra. valdi því, að ljóðskáld telji sér ekki fært að koma fram fyrir
hlustendur með rímuð ljóð af ótta við, að þeir teljist ekki „mod-
erne“. Skáld eru viðkvæm og ekki ávallt ístöðumikil; þau geta því
auðveldlega svignað fyrir tízkuáróðri, eins og annað fólk.
Hatðu íslendingar liafa löngum stært sig af bókmenntum sínum,
dómur fornum og nýjum, og lifað sælir í þeirri góðu trú, að þeir
væru mikil bókmenntaþjóð, sem aðrar Jrjóðir litu upp
bl fyrir bragðið. Nú bafa þeir verið sviptir þessari gloríu. Ungur
bthöfundur befur sem sé nýlega komist að þeirri niðurstöðu og
au§lýst á prenti í víðlesnu blaði, að meðal menningarþjóða sé
‘j'ciðanlega engin fjær því að vera bókmenntaþjóð, en við íslend-
lngar. Þetta þykir kannski sumum harður dómur. En þarna höf-
)lrn við það svart á bvítu og er sjálfsagt þarflaust að fjölyrða um það
trekar.
j8] Nokkuð hefur þótt skorta á það, að íslenzk bókagerð
værr aimennt svo vönduð sem æskilegt væri. Einkum á
°8 eriend. það við um hina miklu bókaútgáfu fyrir bver jól, en þá
j koma tíðum á markaðinn bækur, sem eru hroðvirknis-
§a unnar og að ýmsu ábótavant um frágang. Á síðari árum hefur
, °fðið breyting á þessu til batnaðar og meiri áherzla verið lögð
Vandaðan og góðan frágang bóka, enda bafa flestar prentsmiðjur
ö bókbandsvinnustofur bætt kost véla sinna og tækja, og eiga auk
, Ss auðveldara um öflun fullkominna bráefna til bókagerðar en
, nr- En þrátt fyrir þetta erunr við tæplega samkeppnisfærir enn
það sem bezt er gert í þessum efnum með nágrannaþjóðum
kar. Einkum á þetta við um myndprentun og myndskreytingu
'ka og ýmsan ytri búnað þeirra.
Sýniu Um þetta fékkst glöggur samanburður á bókasýningu
Út'als bóka þeirri> er Feiao íslenzkra prentsmiðjueigenda efndi til
í Reykjavík síðast liðinn vetur, þar sem sýndar voru
j, ^iega 90 bækur, en þær voru úr hópi bezt gerðu bóka, sem út
^ J,Uu á Bretlandi árið 1960. Voru þarna mörg falleg verk, bæði lista-
kabaskur og aðrar viðhafnarútgáfur, en einnig almennar útgáfu-
Ur í látlausum en smekklegum búningi. Það er bókamönnum
v-.1 rii ánægjuauki, er þeir bandleika góða bók, að hún sé falleg og
hv öbunr frágangi og ytri og innri búnaði. Þetta veit raunar
bt)61 bókaútgefandi, en samt sem áður virðast margir þeirra eink-
hu ^°Sta kaPPs um að fullnægja því atriðinu, sem að ytri búnað-
'U veit — það er að segja hlífðarkápunni. Það er lagt í ærinn