Eimreiðin - 01.05.1962, Qupperneq 80

168
EIMREIÐIN
taldi líka snilldarverk 1 prósent
andagift og 99 prósent svita.
Til enn frekari skýringar og
sönnunar gagnsemi Ijóðbanda eru
þó rímur þjóðarinnar frá upphafi.
Allt of fáar eru þær að vísu vel
gerður skáldskapur, en þótt þar
megi að mörgu finna, og þótt mál-
villur vaði þar uppi, lærðu bæði
lesendurnir og höfundarnir sjálfir
um aldir móðurmál sitt af þeim
öðru fremur, hið rétta var ætíð svo
miklu meira að það vandist inn í
þá sem með fóru. Hversu mörg orð
og hugsanaleiðir skildi ekki Sig-
urður Breiðfjörð hafa orðið að
meta að merkingu og liljómi áður
en komin var saman sjöunda rím-
an um Fertram og Plató:
„Latur sat við ljóða hlóð,
langa að fanga blundinn.
Plató gat með góða þjóð
ganga á ranga hundinn.“
Og hvað má ætla að Gamalíel í
Neslöndum og Ulugi í Belg hafi
orðið að kasta mörgum botnum
eða upphöfum áður en fullgerð
var hjá þeim Griðkuríma á áttunda
tug erinda, uppsprengd að dýr-
leika, sem sjá má:
„Yggjar sjó ég út á legg
uggandi um Dvalins kugg.
Hyggjudugur dvínar segg
duggan þegar fer á rugg“.
Og hve mikið hljóta þeir ekki
að hafa lært um mál sitt og hláleg-
ar hugmyndir áður en búið var.
Það eitt er víst að enginn fer sam-
ur frá slíkri hólmgöngu við tungu-
mál. Hann kemur annað hvort
skemmdur eða skreyttur frá þe,n
leik. „
Vitaskuld er það öllum ljóst, ^
hægt er að vanda óbundið h,J ’
bæði að orðfæri og setningaskip11’1
hnyttni og hlýleika, engu síðui
þótt bundið væri, vitað er eiru11?
að margt umræðuefnið er þann*S
vaxið, að því hæfir betur anna
form en bundið, auk þess sem þa
er á færri manna færi að koma
sér heilli hugsun í Ijóði en lausl
máli. Vill svo heppilega til að fyr,r
liggur rannsókn dr. Finnboga G
mundssonar á Hómersþýðing11111
Sveinbjarnar Egilssonar, þar sel11
hann sýnir með dæmum, h'ersU
lengi og staðfastlega Sveinbjö11
leitaði betri orða yfir hvað eina’
sem hann þurfti að segja og hvelS^.
hann æfðist við leitina í þvl.,
finna og meta. Er það auglj°s
hvaðan hann hefur forskriftina a ^
vandvirkni sinni og smekk. &li1
er brýnd og hert í eldi hins bundní
máls, vaxandi mýktarsækni og sal11
stilling lýsinga sýnir það nógsaU
lega, þótt hér verði ekki uppte 1
en vísa má þeim, er rengja kum1* ’
á bls. 192—193 í Hómersþýðing1111
eft»'
dr-
Sveinbjarnar Egilssonar, — ^
Finnboga Guðmundsson, og l£'n __
ar víðar um þá bók alla. Þyki el
hverjum enn óljóst, hvers
haft er dálæti á ljóðum og h°r1.^
við að verja nafn þeirra 'r_jj
meintri misnotkun, fyrst laust n
er líka gott, þá er þessu td
svara: .
Ljóð af þeirri gerð, sem 11 ^
hefur hér um aldir hafa ákve
fegurðarauðkenni um annað ‘
fram. Þessum auðkennum '