Eimreiðin - 01.01.1967, Síða 34

14
EIMREIÐIN
Það hefur oltið á ýmsu síðan við sáumst síðast. Ég hef heilsað og
kvatt, komið og farið, notið og kvalizt — og þá er lífi mínu lýst.
Við erum báðir ungir menn og eigum eftir að lifa lengi. Við eig-
um eftir að gera mikið; verum aðeins djarfir og hugumstórir! Allir
læra af lífinu og lífið er vert þess að lifa. Ég yrki. Það er hið eina
sem ég geri og get gert. Vertu svo blessaður og sæll, Björn minn, og
þess óska ég af heilum liuga, að þér og konu þinni líði ætíð sem
bezt, og að þú fáir sem mestu og beztu áorkað í lífinu.
Þinn einlægur vinur,
Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.
8 Fagraskógi, 28. júní 1925.
... Faðir minn andaðist 25. maí, eins og þú munt nú hafa séð.
Mér þótti vænt um að vera heima, og hann er fyrsti maður sem
ég hef séð deyja. Það fékk svo mikið á mig, að mér finnst ég vera
annar maður síðan, að ýmsu leyti. Elskulegri föður get ég varla
hugsað mér. Það var þungt að sjá hann kveljast og geta ekkert gert.
Guð blessi þig og konu þína.
Þinn einlægur vinur,
Davíð Stefánsson.
Q Akureyri, 18. október 1929.
^ [Sama haust og Ný kvœði komu út.]
... Nú verðum við 35 ára í vetur. Mikill er sá aldur; ævin hálfn-
uð eða meira — og svo dauðinn — og svo .. . meira veit ég ekki. Hjá
mér dvelur Guðmundur Davíðsson frá Hraunum,1 og er faðir þinn
að prenta eftir hann bók sem heitir „íslendingabyggð á öðrum
hnetti“. Ég er farinn að kalla Guðmund frænda „sendiboða guð-
anna“! Allir spyrja hann um annað líf ... Ég er ekki trúaður á þá
hluti en hef þó í rauninni gaman af frásögn Guðmundar. Það er
saga, ævintýr. Hvað sem öðru líður, þá eru mennirnir óefað montn-
ustu skepnur veraldar — að halda að þeim hæfi himnaríki og eilíf
sæla!
1) Móðurbróðir Davíðs, bróðir Ólafs, safnara alls konar þjóðlegs fróðleiks og
íslenzkra plantna.