Eimreiðin - 01.01.1967, Side 94

Ein forkostuleg historía
um sannsögulegar persónur
eftir
Helga Valtýsson.
Leppalúði var í atvinnubótavinnu
í borginni. En hér er aðeins um
eina slíka að ræða á órn landi. Því
er nú miður, sem betur fer, sagði
karlinn. Nú hafði staðið óslitin
stórhríð úr öllum áttum í fulla
þrjá sólarhringa. Því þar er ætíð al-
viðra. Og nú var borgin öll í kafi
í „48 cm. fannkyngi“ að sögn Rik-
isútvarpsins. En það er hlutlaust
í öllum ofviðrum og lýgur því
hvorki né segir satt.
Öll náttúruöfl borgarinnar voru
í lamasessi. Út fyrir dyr hafði eng-
in mannssál litið í þrjá sólar-
hringa. Enda var ekki hundi út
sigandi. Og borgin átti engan
hundinn. Borgarbúar skulfu sér til
hita í rúmunum, og þeir sem
svangir voru, sugu puttana og
bölvuðu bæjarstjórninni og öllurn
stjórnarvöldum. Og þeir sem það
gerðu, héldu hita í rúmunum.
Leppalúði var eini lífsvottur
borgarinnar ofan snævar. Hann
hafði kafað snjóinn í ökla og mjóa-
legg og kallað niður um strompinn
til bæjarstjórnar, sem setið hafði á
látlausum fundi og ekki komizt
heim aftur undan fönninni. Hafði
Helgi Valtýsson ritliöfundur á
Akureyri hefur sent Eimreiðinni
meðfylgjandi sögu, sem hann segir
skrifaða á öld Súðarinnar og Hær-
ings „að gefnum tveim tilefnum."
Hver, sem þau tilefni hafa verið
þá virðist sagan enn í góðu gildi.
Og þó að höfundurinn segi, að
þetta sé „algjörlega igræskulaust
gaman og meinlaust glens“ kann
þó sumum að finnast sem bak við
glensið felist nokkur ádeila, en
eins og sagan ber með sér er hún
skrifuð í eins konar ævintýrastíl.
hún þá samþykkt í eina hljóði —
í fyrsta sinni á ævinni — að biðja
hann blessaðan að hreinsa miðbæ-
inn og bjarga menningunni, svo
að bæjarbúar kæmust í bíó sín og
kaffihús, og að bílíært yrði að og
frá Hótel Borg undir miðnættið,
því að þar sæti æska borgarinnar
nú veðurteppt. Og Leppalúði var
ekki þrábeðinn. Atvinnubótavinna
hafði verið yndi hans og ánægja,
síðan þau Grýla fluttu á Mölina.