Eimreiðin - 01.01.1967, Blaðsíða 56

36
EIMREIÐIN
var þar sem á öðrum sviðum afrendur kraftmaður, hvenær sem hann
beitti sér. Því olli ekki aðeins það, hvernig hann var máli farinn,
en þar var hann siíkum tygjum búinn, sem fæstir rnáttu rönd við
reisa, ef hann gekk á hólminn með fullri snerpu. Hitt bar líka til,
að hann var allra rnanna fljótastur að setja sig inn í mál og gat oft
komið í opna skjöldu með þekkingu á staðreyndum og ljósan skiln-
ing á málavöxtum. Þetta hef ég frá skilgóðum andstæðingum og
einn þeirra, sem stundum þoldi þung högg undan honunr í orra-
hríð þingmálafunda, sagði við mig fyrir mörgum árum, að af öllum,
sem hann hefði átt við að kljást, væri séra Sigurður Einarsson miklu
tilkomumestur, torveldastur allra í viðureign en jafnframt sá, sem
hann bæri til hlýjast þel.
Það verða þáttaskil í lífi séra Sigurðar, þegar hann gerist dósent
við Háskólann 1937. Það gerðist með atvikum, sem voru óvenjuleg
og honum óhagstæð og mega margir muna, að það kom mjög á óvart
og illa við ýmsa, þegar hann sótti um þá stöðu og hlaut hana. Þá hóf-
ust persónuleg kynni okkar. Ég var einn af þeim, sem taldi, að hann
liefði þá að undanförnu þeim einum málum sinnt og stundum flutt
mál á þann veg, að furðu djarft væri það af honurn að takast þenn-
an starfa á hendur. Ég var því fyrirfram andstæður honum. Allt um
það urðum við vinir. Og það vil ég segja, af því að ég get um það
borið og tel mig kunna nokkuð um að dæma, að því fór fjarri, að
hann tæki ekki starf sitt og hlutverk alvarlega sem kennari í Guð-
fræðideild. Það var þvert á móti að mínu áliti svo, að umleiðoghann
fór að nýju að sinna guðfræði, en það mun hann sannast að segja
lítið hafa gert á því 9 ára skeiði, sem leið frá því að hann lét af
prestsskap og þar til hann sótti um dósentsembættið, var sem hann
hefði fundið sjálfan sig.
Ég man giöggt fyrstu kennslustund hans. Ég var nýkominn frá
4 ára námi við erlendan háskóla. Vér stúdentar vorum flestir tor-
tryggnir á hann eða honum móthverfir, höfðum liaft góð kynni af
keppinant hans, sem þá hafði gegnt kennslu um skeið, töldum séra
Sigurð lítt við búinn á allan hátt að taka til starfa, komið talsvert
fram á kennslumisseri og veiting hans hafði komið allsendis óvænt
og hann tók því við kennslunni fyrirvaralaust.
Séra Sigurður kom og sté í kennarastólinn eins og hann hefði
aldrei annars staðar verið, eins og sá, sem valdið hefur, og valdi náði
hann þegar í stað yfir sínum litla áheyrendahópi með innblásinni
mælskn sinni og furðulega ti 1 þrifamikilli útlistun á því efni, sem