Eimreiðin - 01.01.1967, Blaðsíða 114

94
ElMRF.lfílN
að liann láti mann ekki bíða allt of
lengi eftir framhaldinu. Það er naum-
ast vanzalaust að varla skuli vera til
saga þessa merka tímabils, og þó að
margt sé enn órannsakað um þá öld,
hygg ég, að einmitt Björn Þorsteins-
son sé manna færastur til að semja
það yfirlit. Einstiik atriði má svo
rannsaka smátt og smátt ítarlega, en
handhægt yfirlit er sem sagt það, sem
almenningur þarfnast mest.
Þess skal að endingu getið að tit-
gáfa bókarinnar er liin prýðilegasta,
pappír góður, svo að myndirnar njóta
sín vel, og prófarkalestur vel af hendi
leystur að því er ég fæ séð. Hafi höf-
undur þakkir fyrir þessa bók.
]■ B.
Sveinn Víkingur: MYNDIR DAG-
ANNA, II. - Skólaárin. - Kvöld-
vökuútgáfan.
Það er oftast fengur að því, þegar
rosknir menn, sem lifað liafa „tímana
tvenna" skrifa endurminningar sínar.
Slík verk varpa tíðurn skýru ljósi á
þær miklu breytingar sem orðið ltafa
í þjóðlílinu undanfarna áratugi, og
verða sagnfræðingum síðar meir áreið-
anlega notadrjúg lieimild, er þeir
kanna sögu viðkomandi tímabils.
Séra Sveinn Víkingur hefur nú sent
frá sér tvö bindi af endurminningum
sínum, sem liann nefnir Myndir dag-
anna, og vissulega eru þar skarplega
drengar upp margar rnyndir af þjóð-
lífinu frá fyrstu tveim áratugum þess-
arar aldar, jafnframt skemmtilegum
persónulýsingum og frásögnum af
ýmsunt samtíðarmönnum höfundar-
ins. Séra Sveinn er aljtjóð kunnur sem
málsnjall fyrirlesari og ræðuskörungur,
og ltann er athugull skoðandi mann-
legra vandamála. Bækur hans bera
vott um það, að liann er líka hug-
myndaríkur rithöfundur og á létt með
að tjá sig á skemmtilegan en óbrotinn
hátt. Frá því að séra Sveinn Víkingur
lét af embætti biskupsritara liefur
hann gefið sig allmikið að ritstörfum,
hefur þýtt margar bækur og frum-
samið nokkrar. Bækur Sveins eru ein-
att hugnanlegur lestur, hvort heldur
hann fjallar um trúfræðileg, dulræn
eða veraldleg efni. I endurminning-
um sínum er hann hispurslaus og
hreinskilin í frásögn og oftast laus við
prestlegan hátíðleik, en góðlátleg gam-
ansemi yljar viða frásögnina.
Fyrir rúmu ári kom út fyrsta bindi
endurminninga séra Sveins Víkings, og
fjallar það einkum uni bernskuár höf-
undar og heimahaga norður í Þing-
eyjarsýslu. Fyrir síðustu jól kom svo
annað bindi, og þar er sögusviðið víð-
áttumeira en í hinu fyrra. I þessari
bók segir hann frá skólaárum sínum,
fyrst norður á Akureyri og síðan í
Reykjavík, hæði í menntaskóla og Há-
skóla. Og höfundurinn fer ekki dult
með það hvor vistin honum hefur
fallið betur, norðan fjalla eða sunnan.
Hann segir uni dvölina í gagnfræða-
skólanum: „Þegar ég horfi til baka
yfir námsár mín, þá er heiðust birta
yfir minningunt mínum urn dvölina í
Gagnfræðaskólanum á Akureyri."
En þegar suður kemur er veröldin
honum hrjúfari og kaldari; þar er
hann líka meira framandi, bæði stað-
háttum og mönnunt, svo að ntyndir
dagana frá Reykjavíkurdvölinni verða
grárri, þó að sitt ltvað nýstárlegt beri
fyrir augu skólasveinsins. Auk sjálfrar
skólagöngunnar segir höfundur sitL
hvað af högurn sínum utan námsins,
meðal annars starfi við brúargerð,
barnakennslu og sölumennsku, svo að
nokkuð sé nefnt. Þá segir hann frá
kynnunt sínum af ýmsum skólabræðr-
unt og öðru fólki er hann umgekkst
á þessunt árum. Ungu námsmennirn-
ir eru ævintýraþyrstir og það er ólga í
blóðinu. „Við vorum á valdi sterkra