Eimreiðin - 01.01.1967, Page 52

32
EIMREIÐIN
MAN
eftir
Kristin Reyr.
Mjöllin laufgar myrkfælinn skóg,
myrkfælinn skóg í hlíð.
Blikar á mánans sigð
og bráðum er vakað nóg,
en eitt var það man,
man eg þig alla tíð.
Nóttin kyssir nýfallna mjöll,
nýfallna mjöll í blund.
Bit er í mánans egg
og bráðum er vakan öll,
en eitt var það man,
man eg þig hverja stund.
bóndans, leit hún einu sinni enn
glettnisiega í augu hans og gerði
svolitla vipru á annað augað svo
að enginn annar sá. Og ekki
fann hann betur en hún þrýsti
hönd hans þétt en leiftursnöggt.
Og Hreiðari Hreiðarssyni varð
hugsað til þess, hvað hefði getað
gerzt í sjálfum helgidómi heim-
ilisins, ef ittisfreyja liefði ekki
kontið á vettvang og tekið svona
skörulega í taumana.