Eimreiðin - 01.01.1967, Qupperneq 104

84
ElMRElfílN
ati“ eins og sumir kölluðu það, og margt hnjóðsyrði var látið falla
í garð útvarpsins á fyrstu árum þess, og jafnvel enn í dag. En hver
mundi nú telja fært að vera án útvarps? Það er löngu búið að vinna
sér þegnrétt og þykir nú eins sjálfsagt og andrúmsloftið kringum
okkur.
Sama mál gegnir áreiðanlega um sjónvarpið eftir næstu 36 ár,
þótt nú séu skiptar skoðanir um sitthvað í sambandi við stofnun
þess. Að vísu munu það ekki margir, sem beinlínis hafa á móti
sjónvarpinu, að minnsta kosti, ef dærna má af þeim áhuga, sem á
því virðist að flýta útbreiðslu þess um landið. Aftur á móti eru
ýmsir efablandnir um það, hvort hið menningarlega efni, sem sjón-
varpið flytur, vegi á móti hinu léttvæga afþreyingarefni, sem það
hlýtur að flytja í allríkum mæli. Um þessa hlið málsins er að sjálf-
sögðu of snemmt að fella dóm enn þá, og ekki væri sanngjarnt að
lialda öðru fram en íslenzka sjónvarpið hafi farið vel af stað fram
að þessu. Vafalaust á það eftir að hafa margvíslegar breytingar í för
með sér á daglegt líf fólks, og þá ekki hvað sízt í dreifbýlinu, þar
sem fólk á færri kosta völ á sviði félags- og skemmtanalífs en í þétt-
býlinu, enda er það alkunn reynsla frá öðrum löndum, þar sem
sjónvarp hefur starfað lengi, að það nýtur hvað mestra vinsælda í
strjálbýli. En einnig í borgum og öðru þéttbýli verður sjónvarpið
ávallt þýðingarmikill liður í daglegu lífi fólks.
Sumir óttast að sjónvarpið komi til með að hafa truflandi áhrif
á ýmis konar íelags- og menningarstarfsemi, svo sem leikhús, hljóm-
leika, kvikmyndahús og annað þess háttar. Þá er ekki ólíklegt, að
það kunni einnig að draga nokkuð úr lestri bóka og jafnvel blaða,
þar eð fólk, sem mikið horfir á sjónvarp, hefur þá færri tómstundir
aflögu til lesturs. Sums staðar erlendis hefur hinn stórfelldi blaða-
dauði undanfarið verið rakinn til áhrifa sjónvarpsins. Vera má, að
þessarar þróunar gæti hér að einhverju leyti, að minnsta kosti fyrst
í stað. En jafnvel þótt sjónvarpið kunni að hafa einhver neikvæð
áhrif, þá ættn kostir þess og jákvæð áhrif að geta orðið göllunum
yfirsterkari, þegar á heildina er litið.
í ávarpsorðum þeim, sem Vilhjálmur Þ. Gíslason útvarpsstjóri
flutti í fyrsta dagskrárlið íslenzka sjónvarpsins 30. september sl.,
sagði hann meðal annars:
„Það, sem hér fer fram, er sumt í þjónustu hversdagsins, sumt
með hátíðabrag. Það, sem hér er sagt og sýnt, á að vera túlkun þess,
sem sannast er vitað. Það á að anka útsýn um jörðina og nýjar ver-