Eimreiðin - 01.05.1968, Síða 38

110
EIMREIÐIN
hvað bænasjal áhrærir, þá átti faðir minn eitt slíkt til notkunar á
sabbatsdögum. Hann sagði það bara til þess að beina athygli okkar
í aðra átt, svo við værurn ekki eins fíkin í gjafir. En við leystum
böndin af skrínunni og fylgdumst með bverri hreyfingu hans,
þangað til hann tók einn lykilinn og brosti blíðlega. Lykillinn brosti
líka til okkar þannig, að ljósglampinn kastaðist af lyklinum, svo
það var eins og bann brosti.
Loks stakk faðir minn lyklinum í skrána, opnaði skrínuna og
þuklaði með höndinni um innihald hennar. Allt í einu leit hann
til okkar og hljóðnaði við. Hafði pabbi gleymt að láta gjafirnar
niður? Ellegar hafði hann gist í krá, og fólkið larið á fætur og rænt
gjöfunum — eins og í sögunni um fræðimanninn, sem var sendur
með gjöf til keisarans, fulla kistu af perlum og gimsteinum.
Hann tók sér náttstað á knæpu, og um nóttina fór gestgjafinn
á fætur, opnaði kistuna og tók allt sem í henni var, en fyllti liana
af ryki. Og nú bað ég þess af öllu hjarta, að eins og kraftaverk það
gerðist í för fræðimannsins, að rykið var af dufti Abrahams, sem
breytzt gat í hvað sem var, þannig vildi nú guð gera kraftaverk á
okkur, og breyta því, sent kráareigandinn hafði látið í skrínuna
í eitthvað, sem væri öllum gjöfum betra. Ég var í miðri bæninni,
jiegar pabbi fór að taka ýmislegt fallegt fram. Þarna var allt komið,
sem við höfðum látið okkur dreyma um í heilt ár. Því segi ég
jtað: Herra draumsins sagði pabba frá því, sem hann hafði sýnt
okkur í draumi.
Víst hefðu gjafir föður míns verðskuldað, að ég víðfrægi þær.
En ber oss að lofa jarðneska hluti og forgengilega? Og þó — ein
var sú gjóð gjöf, er faðir minn heitinn færði rnóður minni sáluðu,
daginn, sem hann kom heim af markaðinum, að hún verðskuldi
að vera gerð hér að umtalsefni.
VIII.
Það var köflóttur silkiklútur og í hverjum tigli var brumknapp-
ur eða blóm. Öðrum megin var hann brúnleitur og blómin hvít,
en hinum megin voru jtau brún og klúturinn hvítur. Þetta var
gjöfin, sem faðir minn færði mömmu.
Mamma breiddi klútinn út fyrir framan sig og sléttaði úr hon-
um með lófunum. Svo leit hún á pabba og hann leit á hana og
bæði jDÖgðu. Loks stóð mamma á fætur, braut klútinn saman, lagði
hann inn í skápinn og sagði við pabba: „Þvoðu Jrér um hendurnar