Eimreiðin - 01.05.1968, Blaðsíða 55

ÞÆTTIR ÚR SÖGU ÍRLANDS
127
Um ár 3000 fyrir Krist er mikill
mannfjöldi kominn til írlands. Er
svo talið að það fólk hafi verið
uppi um miðbik steinaldar. Mið-
steinaldarmenn hafa skilið eftir sig
miklar minjar í sorphaugum, bygg-
ingarústum, í dysjum og dyngjum
og grafhýsum. Úr öllu þessu lesa
lærðir sporrekjendur eins og ann-
að fólk les prentaða, skemmtilega
sögu. Og þeir segja okkur að írskir
miðsteinaldarmenn hafi ekki verið
algerlega á valdi náttúruaflanna,
ekki aðeins lifað á veiðum og rán-
yrkju. Þeir sáðu fræi í akra, möl-
uðu korn og bökuðu brauð, not-
uðu surtarbrand við eldamennsku,
höfðu alidýr, svin, kýr og kindur.
Og þótt verkfæri þeirra væru af
steini gerð, hafa skrautmunir eins
og armbönd og kúlnabönd íundizt
eftir þá. Hafa þeir haft mætur á
því, sem fagurt er, eins og nútíðar-
maður. Síðan þetta var hafa nú
runnið í tímans haf 5000 ár.
Menn þessara tíma höfðu leir-
kerasmíði og hófu allmikla utan-
landsverzlun, seldu steinaxir til
Englands, sem hafa þá þótt betri
látnu og brunnin bein. Einnig
voru þar skálar með fæðu í nesti
hinna látnu. Hefur fundizt með
nútíma efnarannsókn hvers kyns
þetta var. Dysjarnar snúa oftast
austur og vestur eins og kirkjur og
leiði í grafreitum kristinna manna
enn í dag. Er Jrað sennilega arfur
eða leifar úr siðum sóldýrkenda.
En þetta er ófrávíkjanleg regla.
Og eins og Steplian G. sagði: ,,‘ítar
snúa austur og vestur, allir nema
Jón hrak, Jón hrak.’ Og „Eftir japl
og jaml og fuður, Jón var gralinn
út og suður“, við kórbak, þversum
við alla aðra, eins og hann hefur
sjálfsagt verið í lífinu, auminginn,
líklega með logið faðerni í kirkju-
bókinni, fátækur, óskólagenginn
vísindamaður, sem samtíðarmenn
hafa margreynt að gera að glæpa-
manni sínum, en aldrei tekizt. En
þeir náðu sér niðri á honum, þeg-
ar hann var dauður, því að „Kalt
er við kórbak“. En með þessu til-
tæki sínu brutu þeir á Jóni 5000
ára reglu sóldýrkenda og reglu
„Hinnar heilögu, almennu kristi-
legu kirkju".
en þær ensku. írar hafa snemma-*« Um ár 2000 f. Krist, á síðari
verið miklir iðnaðarmenn og verzl-^‘*5steinöld og bronzeöld, kemur ný
unarmenn eins og þeir eru enn í
dag.
Ekki er gott að skilja eða segja
mikið um trúarbrögð þessa fólks,
þegar ekkert var skrifað. En marg-
ir hyggja að það hafi trúað á sól-
ina, eða ef til vill á Jrann, sem
hana skapaði. Rústir af grafhýsum
og dysjurn hafa fundizt frá þessum
tíma og löng göng með klefum
beggja vegna, þar sem gevmdar
voru leirkrukkur með ösku hinna
kynkvísl inn í landið, kallaðir
málmleitarmenn. Hafa víða um ír-
land fundizt gryfjur og námugöng
eftir þá. Þeir leituðu að gulli, en
fundu kopar. Einhvern vott af
gulli fundu þeir víða í málmgrýti
og þá helzt í árfarvegum, sérstak-
lega í Wicklow-héraði, suður af
Dublin. En af kopar fundu þeir
mikið. Upp úr þessum námugreftri
hófst nokkur iðnaður og verzlun.
Sagt er, að frá þessum tíma megi