Eimreiðin - 01.05.1968, Blaðsíða 54

126
EIMREIÐIN
skagi vestur úr Englandi, sem þá
var heldur ekki umflotið sæ, enski
„Kanallinn" ekki til, enginn sjór
í sundinu fræga. England var skagi
vestur úr meginlandi Evrópu, svo
þurrum fótum hefði þá mátt
ganga á milli þessara landa. Þann-
ig stóð á þessu, að yfirborð sjávar
var allt fallið niður vegna þess að
árnar fluttu ekki vatn til sjávar.
Vatnið sat bundið í fjötrum lrosta
á fjöllum uppi, á háum heiðum
og á liálendi öllu. Nyrztu híbýli
manna í Evrópu voru þá liellar á
Suður-Frakklandi; voru það veiði-
menn, steinaldarmenn, og lrafa þar
fundizt menjar eftir þá, meðal
annars rnyndir af dýrum, sent þeir
hafa veitt. Eru myndirnar höggn-
ar í stein hellisveggjanna og vekja
þessi listaverk þeirra undrun og
aðdáun, þegar litið er á verkfærin,
sem menn höfðu þá. En listhneigð-
in, sköpunargleði mannanna er
sterk, lifir og lifir ísaldir yfir, upp-
runaleg, guðdómleg, óendanleg,
ber jafnvel blóm undir jökulfeldi
þegjandi fyrirlitningar samtíðar-
innar.
Um ár 13000 fyrir Krist hefur
enn enginn maður komið til Ir-
lands. En þúsund ára vor eltir ís-
aldarveturinn var komið. Þá kom
fyrsta landdýrið, stórvaxinn hjört-
ur, með konu sína og börn. Það
var um 10000 fyrir Krist. Og síðan
eltu hann stórar hjarðir lireindýra,
sem lifðu þarna lengi paradísarlífi
á góðu graslendi. Þá var enginn
skógur kominn þarna, því enn var
of kalt fyrir hann.
Um ár 6000 fyrir Krist kom
fyrsta manníólkið til írlands. Hef-
ur það sennilega komið frá Eng-
landi ríðandi og gangandi þurrum
fótum yfir botn Irska liafsins. Er
það talið til hinnar eldri steinald-
ar. Það var veiðimannaþjóð, sem
ekki fékkst við byggingar, hafði
engan fastan bústað, heldur færði
sig eftir veiðinni stað úr stað. Hafa
því litlar menjar fundizt eftir það,
nema rusldyngjur víða við ár og
vötn, þar sem veiði var nærtæk.
Og er lítið hægt að lesa í þesstun
sorphaugum um þetta fólk. Sézt
þó, að það hefur fellt stóru hirtina
sér til bjargar og notað horn þeirra
á ýmsa vegu ásamt verkfærum af
steini gerð.
Þetta voru fyrstu írlendingarn-
ir. Má því segja að þarna byrji
saga írsku þjóðarinnar. Og nær
hún því yfir 8000 ár. Saga íslenzku
þjóðarinnar er 1000 ára gönml eða
lítið meira. Það er ekki víst að rétt
sé að syngja: Þú álfu vorrar yngsta
land. Mætti heldur segja; Þú álfu
vorrar yngsta þjóð. írska þjóðin
er 7000 árum eldri en hin íslenzka.
Þegar veðráttan fór verulega að
batna eftir ísaldarveturinn mikla,
tók gróður landsins miklum
stakkaskiptum. Þá kom hrísið,
kjarr og skógurinn og eyddi að
miklu leyti grasinu. I graslausu
landi gátu stóru hirtirnir og hrein-
dýrin ekki lifað og féllu þau öll.
Atti og veiðimaðurinn þátt í því
að fella þau. En við það versnaði
hagur hans stórkostlega. Það er álit
fræðimanna, að þessi fyrsta alda
innflytjenda til írlands liafi ekki
verið mjög mannmörg og hafi síð-
an minjalaust runnið saman við
þær stærri, er á eftir kornu.