Uppeldi og menntun - 01.01.1995, Blaðsíða 8

það verkefni að yrkja ljóð. Ljóðin sjálf leyna því ekki að nemendur hafa verið leit-
andi og áhugasamir þannig að notagildi viðfangsefnisins er ótvírætt. Kristín Unn-
steinsdóttir lýsir m.a. forsendum þess að skólasafnið nýtist nemendum sem mennt-
unarlind í grein þar sem hún gerir tillögur um sérstaka námsbraut í skólasafnsfræði
við Kennaraháskóla íslands. í ritdómi Sigfríðar Björnsdóttur er síðan lýst námsefni
sem ætlað er að efla skilning nemenda á eðli og möguleikum tónlistar.
Bæði foreldrum og skólafólki er ljós nauðsyn samvinnu um uppeldi bama. En
margir gera sér sennilega síður ljóst að foreldrar geta ráðið úrslitum um það
hvernig til tekst um menntun þeirra. Enda þótt dæmin hér að framan lýsi skólastarfi
þar sem leitast er við að gera námið áhugavert og menntandi eru aðstæður víða
þannig í skólum að lítið næði gefst til að fjalla um námsefnið með þeim hætti að
það marki spor í vitund bamanna. I stórum bekkjum gefst sjaldan svigrúm til að
kafa djúpt í viðfangsefni og erfitt getur reynst að koma til móts við áhuga og þarfir
einstakra bama. Þess vegna skiptir miklu að foreldrar og aðrir nákomnir nýti vel
þær „menntandi" óskastundir sem gefast í samvistum við bömin, hvort sem þau
eru að fást við námsefni eða önnur viðfangsefni sem vekja áhuga þeirra og spurn-
ingar. Oft eru foreldrar líka þeir einu sem geta veitt þann tilfinningalega stuðning
sem börn þurfa til að geta gefið sig á vald hinu nýja og ókunna sem námið krefst af
þeim. Þá geta þeir samkvæmt skilningi Steingríms Arasonar ráðið úrslitum um
notagildi námsins, hvort það vekur nýja sýn eða skilning sem örvar bömin til nýrrar
leitar.
F.h. ritnefndar,
Ragnhildur Bjarnadóttir
ritstjóri
6
J