Ægir - 01.02.1944, Qupperneq 49

Æ G I R
79
Ofveáriá 12. febrúar.
Fimmtán menn drukkna. — Fimm bátar farast.
Aðfaranótt föstudagsins 11. febr. síðast-
liðinn reru flestir bátar í verstöðvunum við
Faxaflóa, Vestmannaeyjum og víðar. Undir
morguninn gerði afspyrnuveður af suð-
vestri, og er talið að vindhæðin hafi orðið
11—12 stig, þegar hún var mest. Nálega
ailir bátarnir urðu að yfirgefa lóðir sínar
og halda í land. Fimm bátar náðu þó ekki
landi. Þrír þeirra fórust með aliri áhöfn,
en af þeim fjórða drukknaði einn maður.
Vélbátnum Ægi hvolfir.
Þegar rokið skall á, var vélbáturinn Ægir
úr Garði staddur NV.—V. út af Sandgerði,
inn 16 sjómílur frá landi. Byrjaði hann að
draga línuna um kl. 8 um morguninn, en
varð skjótt að hætta vegna veðurofsans.
Hélt hann síðan upp í með liægri ferð og
um hádegisbilið var hann kominn að bauju
vélbátsins Óðins, en hún var um 8 sjómílur
undan landi í NV.—V. frá Sandgerði.
Skipverjar á Ægi létu síðan horfa beint
upp í við baujuna þangað til kl. 2 e. h., að
þeir héldu á hægri ferð austur og skáhallt
undan veðrinu, þar til þeir sáu Garðskaga.
Voru þeir þá 4—ö sjómílur undan Garð-
^kagaflös. Fram til þessa hafði báturinn
varið sig öllum áföllum, en á augabragði
reið geipihá alda aftanundir bátinn. Þegar
þetta skeði, voru í stýrishúsinu skipstjór-
inn, Þorlákur Skaftason, og Sigurður
Rjörnsson. Segist skipstjóranum svo frá, að
hann hafi séð ölduna riða að bátnum og
lundið að báturinn lyfti sér í ölduna að aft-
an og tekið skriðið með henni unz hann
virtist kominn upp undir öldutoppinn, en
þá stakkst hann með leifturhraða á bak-
borðskinnung og hvolfdi. Skipstjórinn var
l’astur við einhvern hlut, sein hann vissi
ekki hver var. Fannst honum hann sökkva
dýpra og dýpra. Hann segist tvisvar hafa
sopið sjó, og telur að- hann hafi ekki allan
timan haft fulla meðvitund. Eftir á að gizka
tvær mínútur rétti báturinn sig aftur. Sá
Þorlákur þá, að Sigurði skaut upp fvrir aft-
an bátinn, en hvarf sanistundis og sást
ekki eftir það.
Meðan á þessu stóð höfðust vélstjórinn
og tveir hásetar við fram í lúgarnum. Er
þeir komu upp, var ekki árennilegt um aö
litast, því að stýrishúsið var horfið, sigl-
urnar báðar brotnar og hékk sú slærri föst
á reiðanum, nokkur sjór var kominn í lest
og vélarúm og vélin stöðvuð. Ein lúgan á
lestinn hafði brotnað og gluggahús yfir lúg-
ar sópast burtu.
Eftir þennan stórsjó kom lag i nokkrar
mínútur. Svo að segja í sömu svifum og
þetta skeði, bar þarna að vélbátinn Jón
Finnsson og eftir örstutta stund hafði hann
lagzt að Ægi á hléborða. Tókst tveimur
skipverjum að komast yfir í hann í þessari
atrennu og í næsta skipti björguðust hinir
tveir, sem eftir voru. Skipverja þá á Ægi,
er björguðust, sakaði ekki nema hvað skip-
stjórinn meiddist nokkuð á hægra fæti, en
á honum hékk hann fastur við bátinn. Jón
Finnsson og aðrir bátar, er þarna voru
staddir, leituðu að Sigurði Björnssyni, en
urðu hans hvergi varir.
Þorsteinn Jóhannesson frá Gauksstöð-
um, skipstjóri á Jóni Finnssyni, og skip-