Tímarit lögfræðinga - 01.04.1954, Síða 4

leiðrétti hann. Að loknu embættisprófi stundaði hann
framhaldsnám í Miinchen, París og Oxford á árunum
lðll—1913. Árangurinn af því námi hans varð doktors-
rit hans, Skyld og Skade (1914). Er það mikið rit, vand-
að og frumlegt, og hefir próf. Knud Illum látið svo um
mælt, áð það sé bezta ritið, sem doktorsnafnbót í lögfræði
hafi verið veitt fyrir við Hafnarháskóla. Eftir doktors-
prófið varð hann dosent og nokkrum árum síðar prófessor
við Hafnarháskóla. Gegndi hann því embætti til æviloka.
Ussing varð mjög mikilvirkur rithöfundur. Helztu rit
hans, auk doktorsritsins; éru þessi: Bristende Forud-
sætninger (1918), Haandbog i Obligationsretten. Speciel
Del (med Juliusi Lassen 1923), Kaution (1928), Aftaler
paa Formuerettens Omraade (1931, 2. útg. mjög aukin
1945), Dansk Obligationsret. Almindelig Del (1935—
1937), Gæld 3 = brevslovene (med C. C. Dybdal 1938),
Erstatningsret (1938), (Köb. 1939), Enkelte Kontrakter
(1940) og Retstridighed (1949). Auk þessara rita liggur
eftir hann fjöldi af minni ritgerðum, og um 25 ára skeið
hafði hann með höndum ritstjórn hins fræðilega hluta af
Ugeskrift for Retsvæsen.
Ussing átti og nokkurn þátt í undirbúningi sameigin-
legrar löggjafar Norðurlandaþjóðanna á sviði kröfurétt-
arins. Hann var einn höfundalaganna um skuldabréf,
og hann átti sæti í nefnd þeirri, er vinnur nú að undir-
búningi norrænnar löggjafar um skaðabætur. Hann var
atkvæðamikill á lögfræðingamótum Norðurlanda, og um
langt skeið formaður hinnar dönsku deildar þeirra, og
hann tók einnig þátt í mótum norrænna lögfræðistúdenta
m. a. í mótinu, sem haldið var hér á landi sumarið 1953.
Ussing naut mikils álits fyrir vísindastörf sín og fékk
margskonar viðurkenningu bæði í heimalandi sínu og
annars staðar á Norðurlöndum. Hann var um langt árabil
formaður í lögfræðingafélaginu í Kaupmannahöfn og 1943
sæmdu danskir lögfræðingar hann hinu mesta heiðurs-
merki, sem þeir geta veitt, verðlaunapeningi örsteds. Heið-
ursdoktor var hann frá háskólunum í Oslo (1946) og í
66