Tímarit lögfræðinga - 01.04.1954, Qupperneq 45

Umræðuefna er getið í auglýsingu þeirri, er að framan
getur, sbr. III h. 1953 bls. 257—59.
Hér er ekki rúm til að rekja nánar þau efni sem rædd
voru. Félagsmenn íslenzku deildarinnar munu fá hina
prentuðu skýrslu á sínum tíma ásamt ritgerðum frummæl-
enda. Nýir félagsmenn geta snúið sér til undirritaðs.
Þess er ekki að dyljast, að fjöldi þeirra sem þingin sækja
er orðinn svo mikill, að til vandræða horfir að ýmsu leyti.
M. a. veldur hann þeim, sem til þings bjóða hinum mestu
erfiðleikum. Er það nú í athugun hjá stjórn þinganna,
hvernig fram úr því verði ráðið.
Oss íslendinga snertir þetta efni jafnvel öðrum þátttöku-
þjóðum fremur, því að ekki verður hjá því komizt að bjóða
til þings hér, ef vér viljum eiga hlut að þessum samtökum
framvegis. I lok þings nú buðu Finnar til þings í Helsing-
fors 1957 og er þá vor hlutur uppi árið 1960.
Samfara þingunum er hinum erlendu þátttakendum sýnd
hin mesta gestrisni svo og konum þeirra. Má þar sérstak-
lega minnast þeirrar gestrisni er þátttakendum var sýnd á
norskum heimilum.
Þingið fór hið bezta fram að öllu leyti, og lögðu margir
þar fram sinn skerf. Mest mæddi þó á Sverre Grette, for-
seta hæstaréttar Norðmanna, er var aðalforseti þingsins
svo og aðalritaranum Rolf Christophersen, hrl. og ritara
stjórnar norsku deildarinnar, Paal Berg, hrl.
Að lokum vil ég setja hér í lauslegri þýðingu kafla úr
ræðu þeirri, sem forseti fyrsta þingsins, Krieger, þáver-
andi fjármálaráðherra Dana (og Islendinga) hélt í þinglok
1872. Það, sem þar segir, er réttmæli, bæði um þingið í
Oslo í sumar og framtíð þinganna.
Krieger komst að orði á þessa leið:
„Umræðurnar hafa verið frjálslegar og óþvingaðar á
þann veg, sem aðeins má verða meðal manna, sem standa
á sama grundvelli. Árangurinn af þessari fyrstu byrjun má
væntanlega telja þann, að sönnun er fengin um, að hér er
svið, þar sem umræður eiga fullan rétt á sér, en jafnframt
skapar það kröfu um, að stöðugt sé unnið og af alvöru.
107
L