Tímarit lögfræðinga - 01.04.1954, Qupperneq 48

„Nú um nokkurt skeið hefur verið tilfinnanleg vöntun
á handhægri kennslubók fyrir laganema í íslenzkum skipta-
rétti, því að upplag af fjölritaðri bók dr. Einars Arnórs-
sonar um skiptarétt er þrotið fyrir alllöngu. Ég hef því
ráðizt í að taka saman bók þessa, og er henni fyrst og
fremst ætlað að vera kennslubók fyrir stúdenta í lögfræði.
Jafnframt ætti þó bókin að geta komið að nokkru gagni
fyrir lögfræðinga og aðra þá, er þurfa að kynna sér það
efni, sem þar er fjallað um“.
Fljótt á litið virðist mér höfundi hafa tekizt vel með
bókina sem kennslubók. Hún er skýr og hæfilega löng, 145
bls. að meginmáli. Sem handbók býst ég við, að hún komi
einnig að liði eins og höfundur vonar. En þessu tvíþætta
hlutverki er alltaf erfitt að fullnægja. Kennslubókin verð-
ur alltaf að vera ágripskenndari en handbókin og hand-
bókin of viðamikil til kennslu. Hér er vandratað meðal-
hóf og reyndar óratandi. Ég tel höfund hafa farið rétt
að er hann gerði bókina fyrst og fremst kennslubók. Þar
var þörfin mest. En ég efa það ekki heldur, að hún komi
starfandi lögfræðingum einnig að góðu gagni, ekki sízt
þar sem í henni eru tekin til athugunar ýmis sérstæð
ákvæði íslenzkra laga, sem ekkert prentað hefir verið til
um.
Þá er og góður fengur að: „Skrá yfir lög, sem vitnað
er til“. Hún léttir mjög starfandi lögfræðingum not bók-
arinnar.
1 bókinni er talsvert vitnað til dóma hæstaréttar eins
og sjálfsagt er. En ég tel það nokkurn galla að engin skrá
er um dómana eins og er um tilvitnuð lög. Slík skrá hefði
komið að miklu gagni, þeim sem bókina nota.
Það er ekki á mínu sviði, né heldur hefi ég tök á, að
ræða einstök efni bókarinnar, enda má oft deila um slíkt
án þess þó að mikið gagn verði af.
En ég tel að bókin bæti úr mikilli þörf. Hún ætti að
vera í eigu hvers manns, sem lögfræði stundar til náms
eða starfa.
Th. B. L.
110