Tímarit lögfræðinga - 01.04.1954, Qupperneq 53

samning um sameign sína. Skiptu þeir með sér húsinu
þannig, að þeir H. og Á. voru taldir eiga neðri hæð þess
og kjallara, og voru það taldir % hlutar alls hússins. S. var
talinn eiga efri hæð og ris, og voru það taldir % hlutar
hússins. Þvottahús og miðstöðvarherbergi skyldu vera í
óskiptri sameign, og viðhaldskostnaður á þeirri sameign
skyldi skiptast milli eigenda hússins í hlutfalli við eign
þeirra í húsinu. Ekki var getið um miðstöðvarkerfi hússins
í samningi þessum, en eitt kerfi var fyrir allt húsið.
Nokkru síðar seldu þeir H. og Á. manni einum kjallar-
ann, sem þá var talinn Vs hluti alls hússins. Maður þessi
kvartaði brátt yfir því, að ofnar í kjallaranum hitnuðu illa,
og settu þeir Á. og H. þá vatnsdælu í samband við mið-
stöðvarkerfið og virðast einir hafa greitt fyrir dælu þessa.
Skömmu síðar seldi kjallaraeigandinn manni að nafni
G. kjallaraíbúðina. Er G. hafði búið þar nokkra stund, bil-
aði dælan, og lét hann þá gera við hana og greiddi kostnað
af. Síðar bilaði dælan aftur, og var þá sett ný dæla, er G.
greiddi.
G. krafði nú S. um þátttöku í þessum kostnaði í hlutfalli
við eign hans í húsinu.
Talið, að miðstöðvarkerfið og hitunartækin í miðstöðv-
arherbergi væru í óskiptri sameign húseigenda, þótt ekki
væri um þessi atriði getið í sameignarsamningnum. Dælan
var í upphafi sett án athugasemda af S. hendi, og skiptir
ekki máli, þótt hann hafi ekki verið krafinn um þátttöku í
þeim kostnaði. Sannað var, að dælunnar var brýn þörf, og
þar sem hér var um að ræða eðlilega ráðstöfun til þess, að
sameign nýttist sameigendum, þá ber þeim, þar á meðal
S., að taka þátt í viðhalds- og endurnýjunarkostnaði dæl-
unnar í hlutfalli við eign þeirra í húsinu. Eins og á stóð
var það ekki talið leysa S. undan greiðsluskyldu, þótt sam-
þykki hans hefði ekki verið leitað til þessara aðgerða.
(Dómur B.þ.R. 3/10 1950).
115