Tímarit lögfræðinga - 01.06.1969, Qupperneq 49

fyllingareiður. Var stefndi með dóminum jafnframt skyld-
aður til að greiða meðlag með barninu frá 28. febrúar
1961 til 25. maí 1964, ynni stefnandi eiðinn. Stefnandi
vann eiðinn i febrúar 1966.
1 upphafi byggði stefnandi málssókn sína á því, að
stefndi hefði viðurkennt faðerni barnsins fyrir presti og
því hefði ekki verið þörf á að höfða barnsfaðernismál.
Skýrði stefnandi svo frá, að er barnið hafi verið skírt,
hafi það ekki verið skírt sem dóttir stefnda. Kvað stefn-
andi umræddan prest hafa tjáð sér, er hann skírði barnið,
að ekki þyrfti að gefa upp nafn föðurins, fyrr en það yrði
fullra þriggja ára. Um mánuði áður en barnið hafi orðið
þriggja ára, kvaðst stefnandi hafa farið til prestsins og
tjáð honum, að stefndi væri faðir barnsins. Stefnandi
kvað prestinn hafa átt tal við stofnun þá, sem um þessi
mál fjalli, en þá hafi komið fram, að gefa hafi átt upp
nafn föðurins áður en barnið væri tveggja ára. Stefnandí
kvað og umræddan prest hafa hringt í sig nokkru síðar
og sagt sér, að stefndi hefði svo gott sem viðurkennt fað-
ernið. Hafi presturinn skýrt þetta nánar svo, að stefndi
hefði játað fyrir sér, að vera faðir barnsins, en ekki viljað
gefa skriflega yfirlýsingu um það, fyrr en hann hefði tal-
að við hana, þ. e. stefnanda. Ekki kvaðst stefnandi hafa
rætt um þetta við stefnda og ekki kveðst hún sjálf hafa
krafið stefnda um viðurkenningu á faðerni barnsins, fyrr
en hún höfðaði mál þetta.
Er stefndi var að því spurður fyrir dóminum, hvort
hann viðui'kenndi að vei’a faðir barnsins, kvaðst hann
ekki treysta sér til að svai’a því. Taldi hann sig þurfa að
fá frekari skýringar hjá stefnanda áður en til þess kæmi.
Þá skýrði stefndi og frá því, að prestui’inn hefði kvatt
sig á sinn fund einhverntíman eftir árið 1950 og spurt
sig að því, hvort hann væri faðir barnsins. Kvaðst stefndi
ekki hafa svarað þessu á annan hátt en þann, að hann
skyldi láta stefnanda tala við sig.
Vai’nir stefnda voru í upphafi byggðar á því, að hann
Tímarit lögfræðinga
133