Búnaðarrit - 01.12.1919, Síða 20

BÚMABAKRIT
Kynbótastefnur
og
búfjársýningar.
Eftir Einar Reynis.
Eins og búnaðarháttum hagar hjer á landi, þá er bú-
fjárræktin veigamesti þáttur landbúnaðarins. Búíjeð er
notað, sem milliliður, til þess að breyta þeim afrakstri
landsins, er ekki er seljanlegur í miklum mæli — heyi
og grasi — í afurðir, sem útgengilegar eru á heims-
markaðinum.
Búfjeð er því sjóður, er bóndinn leggur fje sitt í. Og
það er augljóst, að á miklu stendur hvernig sá sjóður
er, hvort hann ávaxtar fjeð vel eða illa og gefur mikinn
arð eða lítinn.
Pyrir löngu er mönnum orðið ijóst, að búfjeð reynist
mjög misjafnt í þessu efni. Afurðir af dýrum sömu teg-
undar eru eigi að eins mismiklar, heldur líka misgóðar.
þót.t þau hafi við öll sömu skilyrði að búa. Þau reynast
mismunandi afurða-hæfileikum gædd, og eru fædd með
misjöfnu eðli í þessum efnum.
Bygt á þessari reynslu hafa menn því í öllum þeim
löndum, þar sem búfjárrækt er stunduð með dugnaðl og
forsjá, hafið umbótatilraunir eða kynbætur á búfjenu.
Og árangurinn af þessu hefir allvíðast orðið hinn
ákjósanlegasti. Menn hafa fengið fram einstaklinga, kyn-
stofna og kyn, er gefa með líkum tilkostnaði miklu
meiri afurðir og betri en upprunalegi stofninn.