Búnaðarrit - 01.12.1919, Side 52

272
BÚNAÐARRIT
verðið sje íyrst um sinn rúmar 6 kr. kílóið. Er það
hærra verð en aðrir hafa fengið, er sent hafa smjör
þangað, síðan ófriðnum lauk. — En þeir, sem telja má,
að best þekki til enska smjörmarkaðarins álita, að ef
verslunin með smjör í Englandi væri gerð frjáls að öllu
leyti, mundi verðið á dönsku smjöri komast upp í 8 kr.
kílóið.
Svíar seldu og mikið af smjöri til Englands fyrir
ófriðinn, en síðustu árin 2 hefir alveg tekið fyrir það.
Einnig var flutt mikið af smjöri til Englands, bæði
frá Rússlandi (Síberíu) og Finnlandi, áður en ófriðurinn
hófst. En öll smjörgerð til útflutnings í þeim löndum
hefir svo að segja engin veríð ófriðarárin. En nú eru
þessar þjóðir að vakna í þessu efni, og smjörbúin þar
að taka til starfa á ný.
Svipaða sögu hafa ýms önnur ríki í Norðurálfunni að
segja, svo sem Þýskaland, Frakkland, Austurríki o. s. frv.
En alstaðar þar, er smjörbúa-starfsemi að reisa sig
við aftur, með nýjum þrótti. Og hvarvetna stefna bændur
að því, að framleiða sem mest að unt er.
Um framtíð smjórbúanna hjer á landi skal engu spáð.
Allir spádómar eru meir og minna óábyggilegir. Menn
spá vanalega því, er þeir vilja helst að eigi sjer stað.
En hvað sem þessu líður, þá er hitt víst, að sjaldan
eða aldrei heflr verið jafn erfltt að spá í eyðurnar eða
fram í tímann, sem einmitt nú. Alt er á hverfanda
hveli. Horfurnar ísjárverðar og útlitið lítið eða ekkert
betra en í ófriðnum. Enda sifeldar óeirðir og ófriður
einhversstaðar í heiminum, þótt „friður" sje kominn á
að nafninu.
En þegar um smjörbúin er að ræða, og tilveru þeirra,
þá er það auðsætt, að ef þau eyðileggjast eða hverfa
alveg úr sögunni, verða brátt að engu umbætur þær í
smjörgerð, er starfsemi þeirra hefir haft í för með sjer