Búnaðarrit - 01.10.1917, Qupperneq 13

BÚNAÐAliRIT
251
Magnús Einarsson dýralæknir gat. þess út af um-
mælum málshefjanda, að hann hefÖi altaf lagt til að leyft
■væri að flytja inn hunda, þegar um hefði verið beðið,
vegna þess að annars hefðu þeir oiðið fluttir inn eftir-
litslaust.
Kvaðst vera á móti innflutningi sauðfjár vegna sjúk-
dómshættu, sem hann geti haft í för með sér, og hættan
sé enn þá meiri vegna þess, að féð sé flutt frá betri
skilyrðum en hér séu. Hér geti féð ekki átt eins gott
eins og þar sem það er alið upp, og því verði það kvilla-
samara. Þeir sjúkdómar, sem hér eru, t. d. ormaveiki,
geti magnast meir í framandi fé en landvönu. Hætta
geti altaf stafað af innflutningi, eins og dýralæknaráðið
i Kaupmannahöfn taki fram. Hversu góðir sem dýra-
læknarnir séu og smásjárnar, sem þeir noti, þá geti þeir
ekki gefið tryggingu fyrir því, að lifrarflyðran flytjist ekki
hingað frá Englandi. Þá sé að athuga, hvort vinningur-
inn muni vera meiri en tiónið. Verði hann meiri, þá
muni rétt að flytja inn. Mæltist þó til þess, að beðið
verði með innflutning, þangað til dýralæknar hér á landi
séu orðnir fleiri en þeir eru nú. Vildi beina þeirri spurn-
ingu til meðmælanda innflutningsins, hvers vegna ekki
sé gert, meira með kynblöndun á inniendu fé. Ekki úr
vegi að reyna það fyrst, og það væri hættulaust.
Páll Zóphóníasson kennari kvaðst vilja fara
nokkuð aðra leið en Jón H. Þorbergsson. Sér væri það
Ijóst, að hætta gæti stafað af innflutningi, en það væri
hægt að koma í veg fyrir þá hættu. Á Breiðafirði, skamt
frá Hannesi dýralækni Jónssyni i Stykkishólmi, væru
eyjar. Á einhverri þeirra mundi mega hafa útlenda féð
í geymslu, og ef til vill í Hrísey á Eyjafirði. — Féð ætti
að hafa í eyju 3—4 ár. Eftir þann tima mætti fá þaðan
fé, sem treysta mætti að væri heilbrigt. — Um lifrar-
flyðruveikina gat hann þess, að hann hefði enga vissu
fengið fyrir þvi, að snigillinn, sem flyðran lifir í, sé til
hér á landi. — Sannfærður um, að vænleikamunur kyn-