Búnaðarrit - 01.10.1917, Qupperneq 20

258
BÚNAÐARHIT
og þá góða; en nú eru þeir að eins fáir um land alt.
Væri nauðsynlegt að hefja samtök til þess að flytja inn
skozka fjárhunda til þess að bæta hér hundakynið —
koma hér á fjárhundarækt. Enda þótt valið væri hið-
vænsta af fjárhundunum hér til undaneldis, mundi ekki
verða hægt að bæta kynið líkt því eins vel með því,
eins og með því að flytja inn hunda frá Skotlandi, af
því að vænstu fjárhundar skozkir eru miklu vænni en
vænstu hundar íslenzkir. Að vísu leggja skozkir fjár-
menn meiri stund á að venja sína hunda, heldur en hér
gerist, en þar er líka miklu auðveldara að venja hund-
ana heldur en hér, af því að þar eru þeir upplagsbetri
— vitrari.
En til þess að geta komið því í verk, að bæta hunda-
kynið, þurfa bændur að hafa með sér samtök með það,
og að ein ráðstöfun þeirra yrði þá sú, að flytja inn
skozka fjárhunda. Einn bóndi hér á landi, Hallgrímur
Þorbergsson, flutti inn fjárhund frá Bretlandi 1909, og
hafa komið mjög vænir hundar út af honum.
Skal eg þá næst snúa mér að aðalefni þessa erindis,
en það er um innflutning á ensku holdafé, til þess a&
hægt verði að fá hér vænni dilka og lömb til frálags.
Þetta mál er, eins og^menn vita, ekki nýtt af nálinni
nú. Hefir það oft verið skýrt áður, bæði í ræðu og riti,
á hvern hátt ætti að nota hið innflutta fé hér, ef til
kæmi, að það á að nota það eingöngu til þess að fá
vænni dilka til förgunar.
Það hefir líka verið skýrt fyrir mönnum, að með því
eina móti sé hægt að hafa arð af þessari blöndun, að
halda hér bæði hinu innflutta fé og hinu hérlenda hreinu
og farga öllum kynblendingum á lambsaldri.
Einnig heflr það verið tekið fram, hvaða fjárkyn mundu
arðvænlegust til innflutnings. Hallgrímur Þorbergsson
hefir tilnefnt bæði Border-Leicester-fé og Oxford-down-
fé (Búnaðarrit 1909).
Eg fyrir mitt leyti held meira með Leicester-fénu.