Búnaðarrit - 01.01.1922, Blaðsíða 85

BÖNAÐAKRIT
79
ur þeirra allra, sýnilega síðborinn. Hanu var undan
góðri á, og Jónas áleit hann vera afkomanda gófta
hrútsins frá Haga. Hann var vel vaxinn, holdagóftur
og fríftur sýnum, korg-gulur í andliti og á fótum,
en hvítur á belginn. Þenna hrút keypti jeg af Jónasi,
og kýmdu sumir í kamp vift það tækifæri. Þótti
hann heldur smávaxínn; svo fjekk jeg hann heim litlu
síðar, og þegar hann hafði jafnaft sig eftir feiftina,
vigtaði hann 66 ÍS, hrút þenna kallafti jeg Hlíftdal, og þar
meft er þriftji kynfaftir kinda minna kominn til sögunn-
ar. Hann þreifst mætavel um veturinn. Hann var aft
ýmsu svipaður ÖMing gamla, en þó meiri vaxtar og
vigtarkind, en haffti þó þann galla framyör hann, aft
hann haffti óhrokkið tog, þó hefir þessi galli ekki geng-
ift í arf frá honum nema á stöku kind, einkum hrút-
um. Veturgamall vigtafti Hliðdal 150 'B, 2. vetra 180,
3. v. 190, 4. v. 199, 5 v. 197, 6 v. 198 ÍB. Hann hlaut
fyrstu verftlaun á sýningu hjer haustö 1917. Jeg gifti
nú Hhftdal Vikingsdætrum og reyndist mjer sú blöuduu
mjög happasæl og virtist mjer nú haldast vel í hoifinu
meft kynbæturnar. Afkvæmi Hliftdals virtust mjer engu
lakari en Víkings, en þess er líka að gæta að arforkan
frá Víking gamla var svo mikil aft barnabörn og fjar-
skyldtra likt.ist honum mjCg mikift. Undan Hliðdal hefi
jeg fengift marga gófta hrúta, en naumast hefl jeg feng-
ift eins þungar ær undan honum og gamla Viking, Jeg
gat þess aftur aft Vikingur hefði verift 200 ® veturgam-
all. 2. v. vigtaði hann 230 S, 3. var hann jafnþungnr.
um vorið bilaðist haun í bógnum og var draghaltur
alt sumaiift og háfti þetta honum stórlega sem vonlegt
var. 4. vóg hann 250 ÍS. 5 v. gat jeg ekki vigtað hann
uákvæmlega, en þó mun hann hafa verið eitthvaft tölu-
vert þyngri. Seint um veturinn þegar hann var á sjötta
vetri, veiktist hann af þvagteppu og lifði við þungar
þrautir í 3 vikur, var hættur að jeta hey en lifði á
mat síftustu stundirnar, svo feldi jeg hann á laugaidag-