Búnaðarrit - 01.01.1922, Blaðsíða 66

60
BÚNAi) ARRIT
Ber mönnum mjög saman um, að uppleystu efnin
komi ekki að eins miklum notum eins og þau, sem í
grugginu eru — enda þótt þau notist gróðri eingöngu
uppleyst — því þau uppleystu verða í vatninu að miklu
leyti og fara með því, en gruggið sest á landið, einkum
þegar uppist.öður eru, og kemur að notum, þó seinna sje.
Svo hagar til á flæðieDgjunum meðfram ánum hjer á
landi, að í vexti belja þær yfir landið með miklum
flaum, eins og kunnugt er, og bera þá með pjer grugg
og eðju, er sest á landið. Viða hefir það sýut sig, að
eigi er það sjerlega tímabundið, hvenær árflóðin koma
eða hve lengi þau vara, sjeu þau að eins nægilega mikil,
svo framburðurinn sje mikill — og að það hefir áhrif
á grasvöxtinn næsta ár á eftir, þó ekkert llóð komi þá.
Þetta bendir ótvíræðilega í þá átt, að það sje gruggið,
sem á landið sest, sem hefir meiri háttar áhrif.
Enn hafa engar rannsóknir verið gerðar um það hjer
á landi, hve mikið grugg sest á áveitulöndin, eða hve
miklu það nemi, samanborið við vatnsmagnið. En ráða
verður að óreyndu af likum, að eigi gæti það orðið sem
miklu næmi, er bærist á Flóann á svo sem 90 cm.
vatnslagi, eftir svo löngum skurðum, sem þar eru, enda
þótt vatnshraðinn sje jafnan yflr 40—50 cm. pr. sek,,
svo vatnið ætti að geta borið grugg. — Einkum virðist
lítið veiða úr því gruggi, sem gæti verið í svo litlu
vatnslagi, samanborið við flæðiengin, þar sem gruggugt
leysingavatnið flóir yfir bakka og í lægðir nálægt far-
veginum. Og þó fá þessi flæðiengi ekki meira frjómagn
en svo, að þau moga naumast við að missa flóðár úr, svo
neinu nemi, nema stórlega sjái á grasvexti.
Yatnsmagnið. Af þeim plöggum, sem til eru, getum
við ekki sjeð, hvað hefir legið til grundvallar fyrir því,
að Thalbitzer ákvað að vatnsmagn áveitunnar skyldi
miðast við 0,io9 m8 pr. sek. pr. km2. Hingað til hafa
xnonn þó haldið sjer við þetta fyrirhugaða vatnsmagD,