Búnaðarrit - 01.01.1922, Blaðsíða 65

BÚNAÐARRIT
59
fá til grasauka, samanborið við það, sem Flóanum er
ætlað. Kunnugir menn telja Straumnesið hjá Kallaðar-
nesi þá fyrirmynd, sem menn hafa mjög rent augum
til, er þeir hafa hugleitt hagsvon áveitunnar. — Og þó
getum við ekki sjeð annað en þar sje all-ólíku saman
að jafna, þar sem Ölfusáin beljar þar upp við og við,
og hefir svo gert frá ómunatið, og þetta rjett meðfram
farveginum, en Flóaáveitan á að gefa landinu 30 cm.
vatn á mánuði.
Pessi misgrip — ef svo mætti að orði komast —
hafa orðið til þesa, að áveitan hefir staðið fyrir mörg-
um í alt öðru ljósi en hugsanlegt er við nánari íhugun.
En að sú íhugun hefir eigi komist á, stafar líklega fyrst
og fremst af því, að menn hafa skoðað frágang Thal-
bitzer’s fyllri en hann var, ekki gætt þess að þar var
tekjuhlið áveitunnar alls ekki athuguð — og því haía
hugmyndir manna um það efni getað leikið lausum hala.
Þá er annað, sem loðað hefir við undirbúning þessa
máls, að við kostnaðar hugleiðingarnar er ekki farið
alla leið. Sæm. Eyjólfsson lætur nægja, að ætla sjer að
„ná vatni á Flóann" einhversstaðar. Thalbitzer skeytir
ekki um nauðsynlegar aðgerðir, flóðgarða á jörðuuum,
og það sem máske lakast er í þessu efni, að Jón ís-
leifsson lækkar aðal-kostnaðinn, án þess minst sje á,
að kostnaðurinn, sem á að koma á einstaka bændur,
hækkar um leið.
Áburðar-áveita eða ekbi. Til þess að vera nægilegt
vatn til ábuiðar-áveitu, þarf vitanlega með vatninu að
flytjast nægileg næringarefni, til þess að eigi dragi til
þurðar af forða þeim, sem fyrir er í jarðveginum, fyrr
eða síðar.
En áburðarefni þau, sem með áveituvatninu flytjast,
eru með tvennu móti, eins og kunDUgt er — uppleyst
efni í vatninu og grugg.