Hlín - 01.01.1919, Blaðsíða 25

Hlin
25
Næstu árin á eftir fór trjárækt og blómarækt talsvert
í vöxt hjer í bænum — og er það því ekki neinum efa
bundið, að’ mikið rná þakka það Ræktunarfjelaginu, ef
garðarnir hjer eiga hrós skilið. —
Nú eru margir garðar einstakra manna lijer prýðis-
fallegir og vel hirtir, og eigendum sínum til sóma, um
leið og þeir eru þeim til yndis og ánægju. En þessir
garðar eru, og verða altaf, sem lokuð paradís fyrir al-
menningi, sem ekki hefur efni nje ástæður til að eiga
skrúðgarða, og verður því að fara á mis við þá hollu
ánægju, sem það veitir að dvelja í frístundum sínum und-
ir ljeru lofti í sólskini og blómaangan.
betta hafa konur Akureyrar sjeð og skilið, þegar þær
tóku saman ráð sín árið 1910 og sögðu: „Bærinn þarf
að eignast stóran skemtigarð, þar sem öllurn er leyft að
dvelja í hvenær sem er.“ í því augnamiði að lninda máli
þessu áleiðis, stofnuðu nokkrir Akureyringar hið svo-
nefnda „Lystagarðsfjelag Akureyrar“ árið 1910.
Ekki er hægt annað að segja en fjelagi þessu væri vel
tekið al' bæjarbúum. Bæjarstjórnin lagði til land undir
liinn fyrirhugaða Lystigarð á góðum stað í svonefndu
Eyrarlandstúni, og var sá blettur um 3 dagsláttur.
Nú var tekið til starfa. Blettur þessi var girtur, —
mældur sundur í beð og reiti. Daginn út og daginn inn
var plægt og herfað, sáð og vökvað, trjám og blónt-
plöntum var plantað í lumdraða tali, og altaf unnu marg-
ar af fjelgskonum í garðinum heila og hálfa dagana, enda
komst mikið í verk fyrsta vorið, — þá var álniginn líka
niestur.
Síðan lvefur verið unnið í garðinum á hverju vori
meira og minna, eftir því sem efni leyfðu. — Ejelagið
var fátækt, byrjaði ekki með annan sjóð en áhuga og
ósjerplægni forgöngukvenna málsins. Um nokkur ár naut
fjelagið styrks úr Ræktunarsjóði Eriðriks konungs 8., en
sá litli styrkur var ekki fullnægjandi, svo fjelagið hefur
við og við orðið að halda samkomur til að auka sjóð