Hlín - 01.01.1919, Blaðsíða 33

Hlín
33
þessar hundruðum saman. Margir lögðu fölur á hluti
drengjanna úr basti, tágum og spónum, en eigendurnir
vildu ekki farga þeim.
hað er enginn efi á, að mikið seldist af svona löguð-
um smáhlutum. Einstaka unglingar hafa líka gert nokk-
uð' til sölu að endaðri skólaveru. Efni pantaði jeg fús-
lega um leið og handa okkur, en það er varla við að
búast, að börn hafi fyrirhyggju með efnisútvegun o. þ.
h. Framhaldsnámsskeið eða vinnustofur hefðu þurft að
taka við af skólanum, og nóg efni að vera til sölu hand-
hægt fyrir alla að ná í. Þá sannaðist, að töluverðu mætti
koma í verk.
Ef handavinnan verður tekin upp meðal námsgrein-
anna í skólunum á næstu árum, má gera ráð fyrir, að
framan af a. m. k. verði kenslu drengjanna hagað eitthvað
líkt og gert hefur verið lijer á Akureyri. Hún útheimtir
lítið rúm og ódýr áhöld hjá því sem fullkomin smíða-
kensla gerir.
Það þarf að verða samræmi í liandavinnkenslu bæði
drengja og stúlkna víðsvegar á landinu. Kennarar og
kennaraefni þurfa því að fá góða undirbúningsfræðslu í
þessari námsgrein sem öðrum, er þeir eiga að kenna,
svo það tefji ekki fyrir framkvæmdum í málinu, þegar þar
að kemur.
Hnlldóra Bjarnadóttir.
Um skófatnað og skinnaverkun.
Skyldum við íslendingar sjá okknr fært að hafa sarna
skófatnað umbótalítið á þessum dýru tímum? Höfurn við
athugað, hve mikið verð liggur i sauðskinnsskógerðinni
eins og hún tíðkast alment upp til sveita?
Skinnin eru of víða notuð ný og ólituð, því fyrir utan
að þau draga þá fremur raka, verða skórnir við brúkun-
3