Hlín - 01.01.1919, Blaðsíða 39

Hlin
39
í landinu. Það er ekki hægt að ætlast til þess, að allir,
sem þurfa að ala upp börn, sjeu fæddir uppeldisfræðing-
ar. Margir eru óhneigðir fyrir börn og skeyta lítið um,
þó þeir vandi ekki framkomu sína gagnvart þeirn. Oft
stafar þetta af athugaleysi, fremur en óprúttni eða illvilja.
Slíkt held jeg mætti laga. Öllum ætti að vera hugleikið
að verða senr hæfastir til þess að ala upp börn sín, en
einkum viiðist mjer það hljóti að verða áhugamál kvenna.
Á þeim hvílir að miklu leyti barnauppeldið, sem eðlilegt
er. Mæðurnar eru langoftast með börnunum sínum; þær
hafa því best skilyrði ti'l þess að þekkja þau og flest
tækifæri til þess að beita uppeldisáhrifum sínum við þau.
En skyldi ekki vanta mikið á, að þær sjeu því vaxnar
rnargar hverjar, að inna af hendi svo vandasamt starf?
Kæru mæður! Finst ykkur ekki, eins og nrjer, að ykkur
sje nauðsyn að fá góðár leiðbeiningar um þá ábyrgð, er
livílir á ykkur gagnvart börnum ykkar, og hvaða ráðurn
þið eigið að beita, til þess að geta sigrað sem flesta örðug-
leika, sem ykkur mæta við barnauppeldið?
Við konurnar megum írú ekki lengur vera svo afskifta-
lausar um fræðslumálin. Við megum ekki láta það
undir höfuð leggjast, að gera þá sanngjörnu kröfu til
hinna andlegu leiðtoga þjóðarinnar og löggjafa landsins,
að þeir láti uppeldismálið skipa fyrsta sætið í fræðslu-
málunum, þegar þau verða tekin til meðferðar næst, sem
líkindi eru til að verði innan skamms. Jeg fyrir mitt leyti
vildi fara fram á það, að sarnin yrði hentug kenslubók
í uppeldisfræði, svo yrði hún gerð að skyldunámsgrein
í öllum skólum landsins, sem fullorðnir menn sækja.
Jeg býst við, að einhverjum þyki þetta fáránleg uppá-
stunga. Það er svo oft, að nýmælum er tekið þunglega,
hversu þörf sem þau eru, en þegar menn fara að átta sig
á þeim, fá þau betri byr.
Einnig væri ákjósaniegt, að hægt væri að fá hæfa
menn til þess að halda námsskeið, þar sem þess væri
óskað, til Jress að hvetja menn og fræða um uppeldismál.