Hlín - 01.01.1919, Blaðsíða 23

Hlin
23
að gera það varlega, svo plantan líði sem minst við það.
Reglan er að kippa upp leggjunum, en skera ekki. Stærstu
og best þroskuðu leggirnir eru teknir, en best er að taka
ekki mjög mikið í einu af hverri rót, gera það heldur
oftar, en ætíð skal þess gætt, að skilja eigi minna eftir
en einn þroskaðan stilk hjá hverjum óútsprungnum blað-
knapp. Þegar búið er að taka upp stilkana, er blaðkan
skorin af, þó á þann hátt, að þrjú stærstu blaðrifin eru
látin fylgja stiiknum. Blaðrifin eru eins á bragðið og
jafngóð og stilkarnir, og læt jeg þessa getið vegna þess,
að jeg marga stýfa J:>au af og telja þau óæt. Það fer eftir
Jrví, hve kraftmikil plantan er, ltvað snemma byrjað er
að taka af rabarbaranum. Vanalegast mun það Joó vera
gert síðast í júní. Rjettast er að skera rabarbarann eigi
lengur en til ágústloka. Láta plöntuna eltir þann tíma
vaxa í friði og magnast að lífsorku, og verður luin þá fyr
til næsta vor og vex fljótar.
A haustin, Jregar blöðin eru visnuð, er plaritan Jjakin
með áburði; best er ný kúamykja. Blöðunum visnu er
skarað saman ofan á rótina og mykjunni svo drepið vel
og rækilega yfir. Gott er að kasta þunnu lagi af mold yfir
mykjuna.
Á vorin, Jregar hlýna fer í veðri, er rjettast að skara
mykjulagið lítið eitt frá; knapparnir ná þá fljótara upp
i birtuna. Þegar moldin er mátulega þur til vinslu, er
áburðinum jafnað yfir alt beðið, stungið kringum hverja
plöntu og rakað jafnóðum til; svo byrjar vaxtartíminn
og efthiitið að sumrinu er sem fyr segir frá. Þó minni
nákvæmni þurfi eftir því sent plantan verður eldri og
Jnoskaðri, Joá eru aðalatriðin við ræktunina Jrau sömu.
Rótinni má skifta 5. hvert ár eða jafnvel oftar. — Góð
uppskera af einni plöntu er talin að vera 30—40 leggir.
— Rabarbaraleggir eru tilreiddir og notaðir á margan
hátt; um það má fræðast af matreiðslubókum. Aðalókost-
ur rabarbaraplöntunnar er það, hve mikið er í henni af
sýrum ('oxalsýru og eplasýru). Getur*hún því ekki talist