Hlín - 01.01.1919, Blaðsíða 63

Illin
63
ógiftar konur, því þeir titlar eru að mun fallegri en „frú“
og „fröken", sem nú tíðkast.
./• /• L.
Titlar.
Fyrir nokkrum árum minnist jeg þess, að grein kom
í blaðinu „Norðurlandi" lijer á Akureyri, þar sem því
var haldið fram af konum, hve óviðeigandi væri að hafa
eigi einn og sarna titil eða ávarp fyrir allar konur, eins
og „lierra" er sameiginlegt fyrir alla karlmenn. Fanst
konurn þessum, að „frú“ væri hið eina orð, sem þar gæti
verið um að ræða. Sömu skoðun helur verið haldið fram
í „Kvennablaðinu“ og ef til vill víðar. Og í kyrþey hef-
ur flestum, sem um þetta atriði hafa hugsað, fundist
hið sama. feg veit um margar konur og enn fleiri karl-
menn.
„Þetta mál er nú tæplega þess virði, að hugsa urn það
eða ræða, svona mitt í. heimsstríðinu og dýrtíðinni,"
ltýst jeg við að nokkrir segi. En þar eð hamingjan hef-
ur forðað okkur þar frá mesta voðanum, er ekkert að
undra, þó við getum fest hugann við ýmislegt í kring-
um okkur, sem lagfæra mætti með lítilli fyrirhöfn. Og
„hvað er stórt? hvað er smátt?" segir skáldið. Sú þjóð,
sem veitt hefur öllum konum sínum rjettindi — d papp-
írnum, ætti ekki að þurfa að hugsa sig lengi um, að veita
þeim líka full rjettindi í orði, — og ávarpi.
Það er meiri rjettarbót í því fólgin en í fljótu bragði
virðist, að almenningsálitið fái ekki eftir vild að flokka
konur eftir efnahag, stjett, stöðu og mannvirðingum,
eins og verið hefur og hlýtur að verða meðan ö)ll þess