Hlín - 01.01.1919, Side 31

Hlin
31
Stúklurnar greiddu 35—50 aura á haustin fyrir nálar,
tvinna ,þræðigarn, títuprjóna, stoppgarn o. fl. Þær höfðu
einungis með sjer kassa, fingurbjörg, nálakodda og klút
um saumana.
Börnin höfðu öll með sjer vinnu heim; fengu í kenslu-
stundunum leiðbeiningu við það vandasamsta. Má kenn-
arinn hafa sig allan við, ef hann á 2 stundum á að geta
útbúið 10—20 stúlkubörn, t. d. með dálitla heimavinnu
í prjóni, saumum og lrekli. Þessi 3 verkefni höfðu stúlk-
urnar oft til vikunnar með sjer heim. — Það gerir ekki
nema æfður kennari svo vel sje. Lítið var sett fyrir, en
meira unnið, ef ekki stóð á tilsögn.
Hannyrðir voru engar kendar, en stúlkunum lofað að
merkja flíkur, sem þær saumuðu.
Útprjón fengu þær að læra í efstu deildum, er þær
liöfðu prjónað vettlinga, sokka o. fl.
Inniskó með leðurbotnum saumuðu sumar stúlkurnar
handa sjer og fólki sínu. Þótti þeim það þrekvirki mikið
og voru hissa á, að þær skyldu geta þetta, en sigursæll
er góður vilji. Við föt sín gerðu þær oft, stoppuðu og
bættu svuntur sínar og kjóla, féstu hanka og hnappa í
kápur sínar, saumuðú upp hnappagöt, stoppuðu í þær
og pressuðu að lokum. Undruðust þær þá búningsbót.
Ef drengir rifu föt sín í skólanum, var buran jafnskjótt
send í srniðju til stúlknanna og sáust þá lítil vegsum-
merki.
Drengirnir lagfærðu stundum muni, senr gengu af sjer
í skólanum, og þóttust þá ekki litlir rnenn. Bókasafn skól-
ans tóku þeir til aðgerðar og lagfærðu það furðu vel; fóru
líka betur með bækurnar eftir en áður.
Þeir áttu ofurlítið við einfaldasta bókband, gerðu sjer
möppur um skrifföng sín og blöð.
Ýmsa muni ge*ðu þeir, sem notaðir voru til vinagjafa
handa fjarlægum ættingjum; hef jeg rekist á þá í stofunr
til og frá um Norðurland.