Hlín - 01.01.1919, Side 34

.34
Hlin
ina ljótir og halda illa. Tíminn sem gengur í að búa til
skó úr slíku eini og viðhalda þeim eru stórir peningar,
að meðtöldu skógarni, hvort sem það er útlent eða
heimaunninn skóþráður úr togi. Það má gera ráð fyrir,
að þeir, sem annars hafa verksvit, geti lært einhverja iðn,
er þeir hefðu töluverða peninga upp úr. Má því enginn
þrándur liggja í götu af vanafestu eða ltugsunarleysi.
Þetta mál, þó einfalt virðist, er svo margbrotið, að þess
er vert að leggja rækt við það. Hugsum okkur allan þann
tírna, sem fer til skóviðhalds yfir mesta annatímann eins
og sláttinn.
Heyrt hef jeg að sumstaðar sje það siður, að gera að
vetrinum alla skó til sumarsins, og eru þeir þá bættir og
notaðir út að vetrinum. Þó þarna liggi hyggindi til
grundvallar, er það í mesta máta ósmekklegt, að nota
bætta skó inni á palli. Gera má ráð fyrir, að kvenfólkið
vinni í aukavinnu að skófatnaði yfir sumarið; engu síð-
ur eru það peningar. Það mætti vinna eitthvað arðsam-
ara þann tíma, sem ljelegum skóm er haldið við, en
sennilega væri þeim tíma best varið til hvífdar undir
næsta dag.
Vonandi er, að iðnsýningar á komandi tíma hafi þau
áhrif, að skóiðnaður eins og annað eigi sína umbótavon.
Væri þeim peningum síst á glæ kastað, sem til þess gengju
að veita verðlaun fyrir frumlegar umbætur til fegurðar og
gagnsemi í skóiðnaði sem öðru.
í von um að fleiri korni á eftir, ætfa jeg að setja hjer
reglur fyrir meðferð á íslensku skóefni, eins og mjer hef-
ur reynst það best.
Lyngslitun.
Sortidyng með leggjum og laufum er soðið 3-^-4
klukkustundir vel hreint, þá helt í vatnshelt trjeílát. Þeg-
ar lögurinn er orðinn kaldur, má láta skinnið ofan í
tindir lyngið, er best fer á að hafa með. Þess verður
að gæta að hræra í ílátinu í hvert skifti, er látið er ofan