Hlín - 01.01.1920, Qupperneq 24

24
HiíA
hrausta og harðfenga þjóð. Uppeldi æskulýðsins verður
þegar fr'á byrjun að miða að því að útrýma öllum kveif-
arskap og hjegóma, svo að upp megi vaxa þrekmikil og
þróttmikil kynslóð. Einskis má láta ófreistað um að bæta
húsakynni, klæðnað og matarhæfi þjóðarinnar, þá batn-
ar um leið heilsufar hennar.
Hallclóra Bjarnadóttir.
Um hjúkrun.
Hjúkrunarmálið er svo að segja nýtt á dagskrá hjer á
landi. Er það eitt þeirra mála, sem jeg hygg að íslend-
ingar muni innan skamms koma á góðan rekspöl, ef rjett
er að farið.
Það er viðurkent, að á meðal íslendinga sjeu eins
góðir læknar og annars staðar í heiminum, þegar ólík
skilyrði eru tekin til greýia.
Við vitum það öll, að landið okkar er afskekt og allir
aðdrættir eru mjög eríiðir, og við höfum ekki auðmagn
ýmissa annara þjóða, til að ýta undir okkar lramkvæmd-
ir, og þar af lyiðandi vantar margt, sem aðrar þjóðir geta
veitt sjer. En einmitt jrað ætti að livetja okkur til jress
að liggja ekki á liði okkar, heldur leitast við af ýtrasta
megni að leggja af eigin rammleik trausta undirstöðu í
li j úkr unarmál unum.
Við skulum nú athuga, hvað íslenska kvenþjóðin get-
ur gert fyrir jretta mál, jjví að jjað er áreiðanlega á henn-
ar starfssviði. Fyrst og fremst verður að opna augu al-
mennings fyrir nytsemi og þörf á hjúkrunarfrœðslu. —
Starfið verður að viðurkennast sem emhætti (profession)
sem útheimtir mikinn lærdórn. En við því er ekki að
búast, að alm'enningur hlaupi upp til handa. og l'óta og
finnist mikið til jress koma, sem hann Jrekkir alls ekki.
Það verður hlutverk íslenskra kvenna, að lyfta þessu