Hlín - 01.01.1920, Blaðsíða 64

64
Hlin
færasláttur, upplestur, jafnvel sjónleikir, sem konurnar
einar störfuðn að, og altaf væri kept um, að gera jrað alt
sem best og fullkomnast. Ennfremur væri iðnsýning á
kvennavinnu alls konar, jafnvel ,,bazar“, veitingar með
góðum útbúnaði; þá væri jrað og ákjósanlegt, að söng-
flokkur og leikfimisflokkur kvenna væri sem víðast til
staðar. Helst kysi jeg, að jrær þyrftu ekki að leita aðstoð-
ar hjá karlmönnunum við Jretta hátíðahald, nema sem
allra minst, — ekki af Jrví, að samvinnan sje ekki góð og
æskileg, lieldur af því, að enn sem komið er draga kon-
urnar sig of mjög í hlje flesta hina daga ársins. En þenn-
an hátíðisdag sinn ættu jrær að tjalda öllu því, sem jrær
ættu best í fórum sínum og standa sem mest á eigin
fótum.
Þannig hefur hugsjón mín ávalt verið um 19. júní.
„Jeg veit jrað er draurnur, draumur — en draunrarnir
rætast stundum." Og jeg er jress fullviss, að sá draumur
minn og annara rætist á sínum tíma, að konurnar meti
þann rjett sinn, sem heilagan rjett, að geta notið lífsins
og frelsisins í sem fylstnm mæli og geta jafnlramt látið
heimilin og Jrjóðljelagið njóta jress, sem þær eiga best
til, öllum hlutaðeigendum til þroska og blessunar.
I þessum anda vona jeg að jrær starfi alla daga, en
einna best og ljósast Jrennan dag, — hvern 19. júní.
Ingibjörg Benedik tsdétt ir.
B r o t .
1919.
Jeg hallast út í gluggann og stari hugfangin á yndis-
lega kvöldfegurðina. Sólin er að hníga til viðar og varp-
ar um leið gullslikju yfir ,,Jökulinn“ og gullstafar fjörð-