Hlín - 01.01.1920, Blaðsíða 27

27
Hlin
þurfa með. Svo hafa málleysingjar í Danmörku sinn sókn-
arprest út af fyrir sig og sína kirkju. — Síra Friðrik Frið-
riksson hefur guðsþjónustugerð fyrir málleysingjana hjer
í Reykjavík lieima í K. F. U. M. annan hvorn sunnudag;
hefur liann gert þetta iyrir okkur undanfarna tvo vetur,
en fær auðvitað ekkert lyrir það. Hann fær borgun fyrir
að vera prófdómari og ferma börnin að vorinu; það er
alt og sumt. En málleysingjunum er svo mikil gleði að
því að koma saman annan iivorn sunnudag og fá guðs-
þjónustu á sínu máli, að því verður eigi með orðum lýst.*
Jeg vildi óska, að Guð uppvekti einhvern til að tala máli
mállausu barnanna minna; jeg hef oft fundið sárt til
þess, hve lítið jeg get fyrir þau gert; jeg megna svo lítið.
En þó þeirra tunga og munnur tali lágt, þá talar þó hjarta
þeirra hátt; einungis að íslenska þjóðin vildi hlusta eftir
því.
Börnin koma í skólann 8—10 ára gömul og eru þar í
7—8 ár. Þau fá alt ókeypis í skólanum: föt, læði, húsnæði
og kenslu. Reyndar er gert ráð fyrir, að foreldrarnir gefi
með börnum sínum, ef þau hafa efni á, en aðeins einn
maður hefur gefið með barni sínu tveggja ára tíma öll
þau ár, sem jeg hef verið lijer.
Börnin fara heinr í sumarleyfinu, og kosta loreldrarnir
ætíð aðra ferðina, en skólinn oftast hina. Hafi börnin
ekki að góðu heimili að hverfa, eru þau kyr heima, eða
skólinn útvegar þeim sumardvalarstað.
Skólinn byrjar 15. september og stendur til 15. júní.
Börnin eru erfiðust fyrsta og annað árið; eftir það eru
þau eftirlát, og eru vanalega öll hlýðin og góð við for-
stöðukonuna ogmig, og vil ja aldrei styggja okkur í neinu.
Ylirleitt finst nrjer gott að stjórna þeim, ef það er gert
með lipurð og gætni og nákvæmni brúkuð við þau. Lang-
erfiðast er að kenna þeim að tala rjett mál; það er eigin-
lega alveg ómögulegt. Jeg var nrjög óánægð yfir því fyrstu
1910 var í Reykjavík 21 claufdumbur; á öllu landinu 68.